Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου, Πόντια. Celiamousse, μάλλον προβάλλω τα δικά μου συμπλέγματα, αλλά τι ρόλο έχουν παίξει οι γονείς σου στο να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάνει αρκετά; Σαν τον μπαμπά μου που ακόμη μου λέει "Και τι δεν θα είχες καταφέρει στη ζωή σου αν είχες προσπαθήσει λιγάκι", ενώ κλείνω 15 χρόνια προϋπηρεσία στην Ε.Ε. σε θέση που λατρεύω;Πάντως, αν ισχύει ότι έχεις απογοητευτεί επειδή είχες συνηθίσει στις "εύκολες" (εντός τριπλών εισαγωγικών) επιτυχίες, μήπως δεν έχεις πρόβλημα με τη δικηγορία αυτή καθαυτή; Είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι άχρηστη τον πρώτο καιρό στη δουλειά, να κουράζεσαι, να βαριέσαι, να φοβάσαι τα μελλοντικά σου καθήκοντα. Σκέψου λοιπόν τα καθήκοντα της μάχιμης δικηγορίας που έχεις δοκιμάσει στην πράξη. Σου αρέσουν; Σε αγχώνουν επειδή τα απεχθάνεσαι ή μόνο επειδή θα ήθελες να τα κάνεις καλύτερα; Και δοκίμασε και παραστάσεις στο ακροατήριο πριν λάβεις τις αποφάσεις σου. Αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα από μέσα. Παράλληλα, προσπάθησε να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι είσαι αρχάρια και θα κάνεις λάθη. Και με το ότι στην επαγγελματική ζωή δεν υπάρχουν εξετάσεις κάθε εξάμηνο να μας ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση. Όσο καλή και να είσαι, τα μπράβο των άλλων θα είναι ακριβοθώρητα, εσύ θα πρέπει να τα δίνεις στον εαυτό σου.
