Με στενοχωρείς με αυτά που έγραψες. Αν ήσουν φίλη μου (γιατί οι φίλες μου είναι κατά 95% δικηγόροι) δε ξέρω τι θα σου λεγα για να σε συνεφέρω, ειλικρινά.Θα πω μόνο αυτό που αισθάνομαι : Δεν είμαστε στη δεκαετία του '80 που οι γονείς μας διορίστηκαν και έβρισκαν ωραίες δουλειές χωρίς μεγάλη σκοτούρα. ΣΥΝΕΛΘΕ!Όλοι μας άριστοι ήμασταν, τώρα είναι η ώρα να σηκώσεις τα μανίκια και να μπεις στην αγορά εργασίας. Νωρίτερα έγραψα να πας για δικαστικό, πλέον δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι σου ταιριάζει. Δε θα σαι ευχαριστημένη.Μόνο το Δημόσιο θα σε ευχαριστούσε αλλά να ξέρεις ότι εκεί θα γκρίνιαζες για τα λεφτά.Και τέλος : Μη τα ρίχνεις όλα στο μέσον, δεν είσαι η μόνη που δεν έχεις. Και μεταξύ μας δε σε τιμάει κιόλας – να βαριέσαι το ένα, να μην μπορείς το άλλο, να μη θες να κουραστείς αλλά τελικά να αποδίδεις τα 7 κακά της μοίρας σου στο μέσον.Α και να λες κι ένα ευχαριστώ στην τύχη σου που σε έφερε σε τόσο καλό γραφείο.Αυτά και καλή συνέχεια!
