#1 Αυτά, που λες είναι όλα σωστά και οι διαπιστώσεις, που κάνεις καθώς και τα άγχη σου είναι εύλογα και σωστά. Εγώ τελείωσα τη Νομική το 95 και ήδη από τότε υπήρχαν τα ίδια προβλήματα. Αρχικά θα σου πω να μην ενοχοποιείσαι και να μην υποβιβάζεις τη δυσκολία, λέγοντας ότι βολεύεσαι. Λες ότι ήσουν καλή φοιτήτρια, πράγμα που σημαίνει, ότι σίγουρα προσπάθησες πολύ. Το διάβασμα της Νομικής, είναι σχιζοφρένεια κι αυτό μόνο οι νομικοί και από αυτούς μόνο όσοι αντέχουν την αλήθεια τους θα το καταλάβουν . Η Νομική είναι η πιο αχάριστη επιστήμη. Είναι μεν πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά τα αποτελέσματα του κόπου μπορεί και να μην έρθουν ποτέ......Όσοι πιστεύουν ότι το να μπεις στο Δικαστικό είναι απλά διάβασμα, δε γνωρίζουν για τι πράγμα πρόκειται. Πρέπει 2 χρόνια να μη δουλεύεις, να διαβάζεις σαν τρελός, συν ότι κοστίζει 10.000 ευρώ το 4μηνο φροντιστήριο, χωρίς μεγάλη πιθανότητα να περάσεις, αφού οι θέσεις που προκηρύσονται . συνήθως είναι ελάχιστες, βλέπε 10 δικαστές το χρόνο για όλη την Ελλάδα στα Διοικητικά και λίγο περισσότερο στα Πολιτικά Ποινικά. Επίσης, αφού περάσεις, πας 2 χρόνια στη σχολή Δικαστών στη Θεσσαλονίκη με δικά σου έξοδα. Ξανά δηλαδή φοιτητική ζωή. Το να μη θέλεις να περάσεις κάτι τόσο επώδυνο δεν συνιστά βόλεμα ακριβώς.Τώρα, σχετικά με τις ανασφάλειες σου περί αυτοπεποίθησης και μαχόμενης δικηγορίας, έχεις δίκιο. Η νομική είναι η μόνη επιστήμη, που όταν βγαίνεις από τη σχολή αν και έχεις λιώσει δεν γνωρίζεις το απολύτως τίποτα πλήν της ορολογίας και λίγο της σκέψης. Η σκέψη δε, ξεχνιέται σε ένα εξάμηνο αν δεν ασκήσεις πρακτικά το επάγγελμα. Είναι χάος.....Γι αυτό πάμε σε γραφεία εμπειρότερων ,για να μάθουμε τη δουλειά από τις υποθέσεις αυτών. Θα πω κάτι, που μπορεί να ακουστεί ακραίο και ίσως οι συνάδελφοι που διαβάζουν, εκνευριστούν, αλλά πιστεύω πως στην αρχή της δικηγορίας, τα πρώτα 3-4 χρόνια, είναι αδύνατο να προσφέρεις ουσιαστική παραγωγική εργασία σε ένα γραφείο, γι αυτό και οι αμοιβές είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι σα συνέχεια της σχολής. Δεν μπορείς να χειριστείς μόνη σου σχεδόν τίποτα. Το κομμάτι της κίνησης στην Αθήνα, στα Δικαστήρια και στις Υπηρεσίες μόνο, μαθαίνεις, κι αυτό είναι κάτι που χρειάζεται μεν, αλλά το κάνει και κάποιος μη νομικός.Η αλήθεια είναι ότι σπανίως ασχολείται κάποιος , προσωπικά με το νέο δικηγόρο, για να του μάθει να γράφει. Εκτός και είναι ο γονιός σου. (Ας μην αρχίσουν οι συνάδελφοι να λένε ¨εμένα ο πατέρας μου δε μου έδειξε τίποτα¨ γιατί είναι ύβρις....Οφείλουν όσοι έχουν έτοιμο γραφείο να το ζυγίσουν και να το εκτιμήσουν)Οι γονείς σου, όπως και πολλοί άλλοι βέβαια, βλέπουν πολλά έργα ή ακούνε από δω κι από εκεί διάφορους ψεύτες, που παινεύονται ότι σκίζουν και νομίζουν ότι οι δικηγόροι σκίζουν γάτες, τυλίγουν σε κόλλες χαρτί, ότι αν κάνεις δημόσιες σχέσεις έρχονται ουρές οι πελάτες ή ακόμη χειρότερα ότι οι πελάτες πέφτουν ξεροί όταν μας βλέπουν και έρχονται από μόνοι τους. Ας τους σε παρακαλώ στην πλάνη τους και μην ασχολείσαι. Τέτοιοι άνθρωποι δε θα καταλάβουν ποτέ. Αυτό που πρέπει να εμπεδώσεις, είναι ότι για να αποκτήσεις όλα αυτά που είπες, δηλαδή ικανότητα παράστασης στα δικαστήρια, ικανότητα να συντάσσεις παντώς είδους δικόγραφα, ικανότητα να καταλαβαίνεις τις υποθέσεις που έρχονται, εννοώ νομικά να καταλαβαίνεις, από τα 100 άχρηστα πράγματα που σου λέει ο πελάτης, ποια έχουν την νομική ουσία, ικανότητα να διαπραγματεύεσαι με τον κάθε λογής δημόσιο ή μη υπάλληλο, ικανότητα να μπορείς να πληρώνεσαι από τον κάθε κοινωνικής , επαγγελματικής , αισθητικής τάξης άνθρωπο, ικανότητα να μπορείς να κοστολογείς την εργασία σου, από τις φωτοτυπίες, τα γραμμάτια, τα δικαστικά ένσημα, τα μεταφορικά, τα παράβολά, τα μεγαρόσημα και ένα σωρό άλλα (γιατί αλλιώς θα μπαίνεις μέσα), που προκύπτουν σε κάθε υπόθεση, ικανότητα να εξηγείς στον πελάτη τη δικαστική απόφαση και το αποτέλεσμα και τέλος δεν έχει ο κατάλογος με τις ικανότητες που πρέπει να έχεις για να πεις ότι είσαι δικηγόρος, τότε πρέπει να επιμείνεις, να μη δειλιάσεις και να το δεις μέρα με τη μέρα.Μην ξεχνάς γιατί πέρασες στη Νομική. Είπες αν δεν κάνω λάθος ότι σου άρεσε σε σχέση με άλλες σχολές. Εγώ προσωπικά, πέρασα τραγικά για πάνω από 15 χρόνια ώσπου το πήρα απόφαση. Πάλι έχω άγχος αλλά και ποιος δεν έχει. Διαπιστώνω όμως, ότι βελτιώνομαι και αποκτώ πείρα, κι αυτό είναι πολύ ωραίο. Πλέον εκτιμώ πολύ το επάγγελμα, μόνο ως επάγγελμα βέβαια, γιατί από απολαβές μαζί με αυτά που πληρώνουμε στο κράτος είναι απογοήτευση. Δεν είναι πλέον τόσο τρομακτικό Επίσης συνειδητοποίησα, δια της ατόπου, ότι από τα άλλα επαγγέλματα, των θεωρητικών επιστημών, με εξέλιξε περισσότερο, ως άνθρωπο η νομική και κατ επέκταση η δικηγορία. Από καθηγήτρια -δασκάλα προτιμούσα δηλαδή να γίνω δικηγόρος. Κάνε αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. Θα ήθελες να κάνεις άλλο επάγγελμα και αν ναι , ποιο; Μάλλον δε θα ήθελες. Αν μπορείς να βρεις μια αντιμισθία, κυνήγησε το, έχε το νου σου σε διαγωνισμούς κλπ. Βέβαια πολύ δύσκολο..ή ψάξε πολύ να βρείς γραφείο, με πολύ συγκεκριμένο αντικείμενο, ώστε να περιορίσεις το χάος (επίσης πολύ δύσκολο).Αλλά είσαι νέα. Αν στοχεύσεις σε κάτι που θέλεις με προσήλωση θα το πετύχεις. Θέλει υπομονή και κλειστά αυτιά σε περίγυρο, που δεν καταλαβαίνει και λέει πικρά λόγια .....χοντράδες και κακίες δηλαδή, και σου επιρρίπτει ευθύνες εσύ φταις που δεν έχεις δουλειά ή δε βγάζεις τα λεφτά που φαντάζονται ότι βγάζουν οι δικηγόροι. ΄Όσοι είναι δικηγόροι, ας πουν τι ακούνε σχετικά με το επάγγελμα μας. Γι αυτό είπα πριν, ότι μόνο εμείς γνωρίζουμε. Οπότε προχώρα με πολύ υπομονή και μη λες ότι βολεύεσαι γιατί εγώ ξέρω ότι σου βγαίνει η πίστη χωρίς να βλέπεις φως πουθενά. Επίσης μη λες τώρα για συνέδρια και τέτοια.....αυτά είναι για να γνωρίζουμε κόσμο. Δεν είμαστε ακαδημαϊκοί να μετράνε. Δεν είναι τεμπελιά να μην πηγαίνεις σε συνέδρια, ούτε σε κάνουν δικηγόρο τα συνέδρια.
