Απο τη μητερα μου μου λειπουν τα παντα-αν πρεπει να διαλεξω κατι ειναι οι στιγμες που πιναμε το απογευματινο μας καφεδακι παρεα-μετα το θανατο της επαψα πια να νιωθω γιος και εχω την επιγνωση πως αυτη η αγαπη που οτι και να της κανεις ειναι εκει για σενα, δεν ξαναβρισκεται-επειδη βεβαια και η αγαπη ειναι ενεργεια και δεν χανεται, νομιζω πως πια την κουβαλαω μεσα μου!