Πρόκειται περισσότερο για ένα είδος δυσεδαιμονίας, υποκριτικής τυπολατρίας, νεοσυντηρητισμού και παραδοσιολατρίας, χωρίς την παραμικρή θεολογική γνώση και ουσιαστική πίστη. Υπάρχει απλά διαδεδομένη η εντύπωση ότι, επειδή γεννήθηκες Ελληνας Ορθόδοξος, ανήκεις σε έναν περιούσιο λαό λατρεμένο από τον θεό και έχεις σίγουρο τον παράδεισο αν σταυροκοπηθείς λιγάκι και ψιλονηστέψεις, κραυγάζοντας υπέρ της ορθοδοξίας (και κατά όλων των άλλων).Το ωραιότερο δείγμα από την μαρτυρία μιας φοιτήτριάς μου, στην οποία, επειδή δεν νήστευε, της την έπεσε μια μοντερνο-κυριλέ-φανατική πατριδολάγνα ορθόδοξη-fashion victim. Κι όταν της απάντησε για την υποκρισία της (νηστεία όλη τη Σαρακοστή-τη Μεγάλη Παρασκευή, αμέσως μετά τον επιτάφιο, ντου να πιάσουμε τραπέζι σε "καλό μαγαζί" για αστακομακαρονάδα και γαρίδες και μετά κλάμπινγκ) έλαβε την εξής απάντηση:- Ναι, αλλά επειδή είναι ημέρα πένθους, στο κλαμπ δεν χόρευα, ήπια μονάχα ένα ποτό και άκουγα μουσική (!)