#5Άνοιξα λογαριασμό μόνο και μόνο για να σου απαντήσω.Καταρχήν αυτό που κανεις να μεγαλώνεις το παιδί μόνη σου είναι κάτι πραγματικά δύσκολο και το μόνο που μπορώ να σου πω είναι μπράβο.Είμαι νέα μαμά και ζω στο εξωτερικό. Ήρθα εδώ ακολουθώντας τον άνδρα μου όταν το παιδί ήταν βρέφος. Πλέον κοντεύει 1,5. Αν εξαιρέσεις τον άνδρα μου είμαι τελείως μόνη εδώ. Τελείως όμως. Έκανα και εγώ μια ζωή που αναπολουσα σχεδόν καθημερινά. Υπήρχαν στιγμές που έλεγα ρε @@ ποσο θα ήθελα τώρα να βγω έξω για φαγητό να πιω και να μην με νοιάζει τίποτα. Η ζωή μου πλέον είναι 24/24 7/7 το παιδί. Από εκεί που δούλευα ξαφνικά βρέθηκα με ένα παιδί στο εξωτερικό χωρίς φίλους και χωρίς δουλειά. Σου έγραψα αναπολουσα. Γιατί μια μέρα στο πάρκο έτσι ξαφνικά μου γύρισε το μυαλό. Η ζωή που κάναμε δεν μπορεί να ξαναγυρίσει. Έχουμε αλλάξει πίστα. Πρέπει να το συνειδητοποιησεις. Έχεις ένα πλάσμα στο πλάι σου. Και είσαι μια υπέροχη μαμά. Όχι γιατί το πας σε δραστηριότητες. Αλλά γιατί ξυπνάς κάθε μέρα και είσαι η μαμά του. Αυτή που θα τον πάρει αγκαλιά, που θα γελάσει με τις βλακείες του, που θα κλάψει όταν πονέσει. Που θα ξενυχτησεις όταν δει άσχημα όνειρα, που θα τον πας στο πάρκο και θα του εξηγήσεις τα πάντα που βλέπει. Είσαι αυτή μου θα του παρουσιάσεις τον κόσμο όλο. Και γι’αυτο και αλλά πολλά το παιδί σου σε λατρεύει. Πρόσεχε όμως. Ευτυχισμένη μαμα-ευτυχισμένο παιδί. Κόψε κάτι από τις δραστηριότητες και βρες κάποιον άνθρωπο εμπιστοσύνης να στο κρατάει. Και εσυ πήγαινε μια βόλτα με την παρέα σου. Κάνε γυμναστήριο ή οτιδήποτε άλλο σε ευχαριστεί. Μην νιωθεις τύψεις. Καμία μας δεν γεννήθηκε μαμά. Το παιδί είναι όλη σου η ζωή πλέον αλλά η ζωή σου δεν σταματά στο παιδί. Α! Και μην ξεχνασ Να προσεχείς τον εαυτό σου. Είσαι ο κόσμος όλος γι αυτό το παιδί.Επίσης θα σου πρότεινα να είσαι πιο δεκτική με τις άλλες μαμάδες. Δεν ξέρεις ποτε τι γίνεται σε ένα σπίτι. Ίσως αν γίνεις πιο δεκτική μπορέσεις να κανεις μια δυο φιλες τουλάχιστον να μοιράζεσαι τις ανησυχίες σου για το παιδί. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλή τύχη.
