#4.Κάπως με άγχωσε όλο αυτό.Οκ,κάπου έχεις τα δίκια σου.Δε θα μου άρεσε όμως να με στήνει κάποιος έτσι στον τοίχο και να μου ζητάει το λόγο.Και ειδικά ένας φίλος.Δεν είμαι υπάλληλος του,να μου πει "σε πληρώνω κι έχω απαιτήσεις,κανόνισε την πορεία σου".Δεν είναι καθηγητής μου,για να μου ζητήσει να ανοίγω κανένα βιβλίο,ώστε να μη χάνει άδικα την ώρα του.Δεν είναι γκόμενος μου,να μου κάνει καυγά,γιατί σηκώνω το τηλέφωνο,όποτε το θυμηθώ.Ίσως έχω άδικο,αλλά δεν μπορώ να πω σε ένα φίλο "σου συμπαραστάθηκα,αφιέρωσα χρόνο,άρα περιμένω τα ανάλογα".Ούτε "πάρτο αλλιώς,γιατί δε μου αρέσουν οι επιλογές σου".Αν δω ότι δε γουστάρω πλέον ή ότι δε βρίσκομαι στις πρώτες προτεραιότητες του,απλά θα αραιώσω.Δεν είναι τόσο δεσμευτικές οι φιλικές σχέσεις,ώστε να έχουμε συγκεκριμένες απαιτήσεις κι υποχρεώσεις.Φυσικά θα θέλαμε μια αντιμετώπιση ανάλογη της δικής μας συμπεριφοράς,αλλά δε γίνεται πάντα έτσι.Μπορεί να γίνει και στενάχωρο,αλλά δε μας χρωστάνε το ακριβές αντίτιμο.Ίσως και να μην μπορούν να το προσφέρουν γενικά ή και ειδικά τη στιγμή,που το χρειαζόμαστε.Τι να κάνουμε;Να τους κόψουμε πρόστιμο;Για την άλλη περίπτωση,που λες,δεν προσδιορίζεις ακριβώς τι κάνετε,ποιοι είναι οι ρόλοι σας,οι αρμοδιότητες σας,σε ποιον δίνετε λογαριασμό,πώς και σε τι βαθμό επηρεάζει η συμπεριφορά τους προσωπικά εσένα και αυτό στο οποίο συμμετέχετε.Χρειάζεται όντως να είναι απόλυτα τυπικοί και συνεπείς ή το έχεις τραβήξει λίγο παραπάνω και πλέον απλά σε αγνοούν;