Καλά, γενικώς δε συμμετέχουν ιδιαίτερα οι άντρες στις συζητήσεις εδώ, αλλά δε θα έβαζα στοίχημα ότι στην περίπτωση αυτή οφείλεται στο ότι αδιαφορούν γιατί ξέρω τόσους που είναι πέρα βρέχει στα τυπικά αυτά, όσους και της λογικής ότι το τι υλικό μπορούν να προσφέρουν προ του γάμου, είναι δείκτης ανδρισμού και γαματοσύνης.Πολλοί άντρες μπαίνουν στη διαδικασία ανεύρεσης Του Δαχτυλιδιού προκειμένου να εντυπωσιάσουν και είναι εκείνοι που έχουν ανάγκη αυτή την επιβεβαίωση. Για την ιστορία, μιας που την άρχισα, να πω ότι στη δική μας περίπτωση, η "φασαρία" για το δαχτυλίδι ξεκίνησε πραγματικά βλακωδώς και πολύ χλιαρά. Ήθελα κάτι που να συμβολίζει την απόφαση μας, τη δέσμευση, την αγάπη, όλο αυτό το ρομαντικό αλλά και πολύ ρεαλιστικό και πολύ προσωπικό. Επειδή το ήθελα εγώ, με ρώτησε τι θα ήθελα. Κατέληξα στο δαχτυλίδι,για Χ λόγους, πρακτικούς και ρομαντικούς. Μου πρότεινε τότε να πάρουμε ένα καλό, δλδ ακριβό, μιας και αν παίρναμε βέρες εκείνος δεν θα τη φορούσε, δεν τον βολεύει. Είπαμε ένα ποσό αξιόλογο και άρχισα να ψάχνω. Όσο κοιτούσα, τόσο το μονόπετρο φαινόταν μονόδρομος:Οτιδήποτε έβλεπα σε άλλο δαχτυλίδι, αν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις μου (αισθητική, αρμονία με το χέρι μου που δεν είναι ακριβώς πριγκιπικό, διαχρονικότητα) ξέφευγε στην τιμή. Στα χρήματα που διαθέταμε από την άλλη, τα δαχτυλίδια εκτός μονόπετρων που έχει ποικιλία, μου φαίνονταν υπερτιμημένα, στα 3-4 κοσμητοπωλεία που μπήκαμε, όποτε το θυμηθήκαμε. Πήραμε απλές πλατινένιες βέρες τελικά, γιατί σε μονόπετρο μόνο κοτρωνέ ταίριαζε στο χέρι μου όμορφα, από ένα μαγαζί με υπέροχα κοσμήματα στην Κέρκυρα, όπου μπήκα να ρωτήσω τιμή για κάτι άσχετο, η κυρία ήταν εντελώς αξιαγάπητη και αγαπούσε τα κοσμήματα που πουλούσε, είχε ωραία συλλογή με βέρες, βεβαιώθηκα ότι για να πάρω εκείνες που θα ήταν ξεχωριστές ήθελα τα διπλάσια χρήματα, πήραμε οικονομικές και τώρα έχω να ονειρεύομαι μέχρι να ότι μια μέρα θα πάρω ένα ωραίο δαχτυλίδι και να είμαστε καλά και να μαλώνουμε στα βαθιά μας γεράματα που δεν μου πήρε ένα δαχτυλίδι, μόνο τη ζωή μού έφαγε, αυτός να λέει σου είπα αλλά δεν ήθελες. Γιατί αν όλα γίνονται όπως τα θέλουμε, κλαφ'τα, είναι σαν να ταξιδεύεις σε ευθεία, σε παίρνει ο ύπνος.Ό,τι εμπεριέχει συναίσθημα, δεν θα έπρεπε να γίνεται ούτε διεκπεραιωτικά ούτε μελοδραματικά, μόνο αληθινά, να ξέρει ο άλλος τι παίρνει. Και πάλι, γνώμη μου :)