Καραβαν καλά κάνεις και δεν κρατιέσαι. Μια φορά καλοκαίρι πετούσα με ένα μικρό ελικοφόρο σε ελληνικό νησί και άρχισε να χάνει ύψος και να τραντάζεται, όλοι πανικοβλημένοι, η διπλανή μου λέει τρομαγμένη πέφτουμε! και εγώ γυρνάω και της λέω γαμώτο και φοράω ανοιχτόχρωμα δεν θα βγαίνουν μετά οι λεκέδες από τα αίματα. Με κοίταξε με δολοφονικό ύφος, αλλά τι να κάνω? να της λέω έχεις δίκιο πέφτουμε κοίτα τι ωραία τα αφρισμένα κύματα από κάτω μας, να και ένα σκυλόψαρο?Ή να ουρλιάζω μαζί με τους άλλους?