#6 Κι εγώ ανεβαστική την βρίσκω την απάντηση. Το έχω δει και το έχω ζήσει: Αυτή η κλασική ιστορία που ο ένας θέλει τον άλλον περισσότερο (ή τον βλέπει σοβαρότερα ή τέλος πάντων, με κάποιον τρόπο, επιθυμεί εμβάθυνση της σχέσης ενώ ο άλλος όχι) είναι ψιλο-απίθανο να λυθεί με τη νοοτροπία "και λίγο λίγο θα με συνηθίσεις" και την εναγώνια προσπάθεια να κερδίσεις λίγα ψίχουλα ενδιαφέροντος από τον άλλον. Αν ο άλλος/η δείχνει αδιαφορία συγκριτικά μ'εσένα, το καλύτερο είναι να μαζέψεις τον πληγωμένο σου εγωισμό και να φύγεις. Αλλά με ειλικρινή πρόθεση, έτσι; Γιατί 9 στις 10 φορές, αυτό θα γίνει: θα φύγεις και θα τελειώσει το πράγμα, γιατί ο άλλος/η πραγματικά δεν πολυ-ψήνεται, αλλά κι εσύ θα έχεις γλιτώσει χρόνο και κόπο και θα έχεις περισώσει την αξιοπρέπειά σου. Αλλά και στις σπάνιες περιπτώσεις που πραγματικά ενδιαφέρεται, αλλά είχε προβληματισμούς λόγω προσωπικών προβλημάτων, κωλυμάτων, συγκυριών, ανάδρομου Ερμή και-δεν-ξέρω-γω-τι, θα ταρακουνηθεί και θα κάτσει να δει τι θέλει, αντί να βολεύεται για καιρό σε μια σεμιφρέντο κατάσταση "θέλω-μάλλον-ίσως-κάτσε-λίγο-να-το-σκεφτώ". Tu veux ou tu veux pas, που έλεγε και ο Marcel Zanini.https://www.youtube.com/watch?v=0tVFvJcyhzg