Τα αρθρα της Irene παντα ειναι ενδιαφεροντα αν και αμφιλεγομενα.Στο δια ταυτα τωρα. Αν δικαιουται ενας δικαστης να εκφραζει ανοιχτα τη γνωμη του για τον κατηγορουμενο; Εξαρταται πως το κανει (το πλαισιο δηλαδη μεσα στο οποιο εκφερεται η γνωμη) και με ποιο σκοπο. Θα επανελθω στο σκοπο γιατι εχει τεραστια σημασια. Αλλα πρωτα μια ερωτηση προς ολους οσοι ειπαν οτι 'κακως του ευχηθηκε να παθει οσα προκαλεσε, η αυτοδικια δεν ειναι λυση κτλ κτλ'. Παρολο που εκτιμω την καλη προθεση πισω απο τετοιου ειδους τοποθετησεις, πώς ακριβως προτεινετε ή προτεινουμε ολοι μαζι ως κοινωνια να μειωθουν ή ακομα να εκλειψουν μια μερα (καλα, ουτοπικο) οι βιασμοι; Προσοχη, δεν λεω οτι η αυτοδικια και η ενθαρρυνση συμπεριφορων οχλου ειναι ο τροπος να μπει τελος στην κουλτουρα των βιασμων. Απλως θετω το ερωτημα 'πώς;'. Πως θα γινει να σταματησουν οι αντρες να βιαζουν γυναικες, αλλους αντρες, παιδια και ατομα που λογω θεσης βρισκονται κατω απο την εξουσια τους; Ειναι θεμα κουλτουρας; Ειναι θεμα ατιμωρησιας και χαλαροτητας των νομων; Ειναι θεμα διαταραχης στην προσωπικοτητα του βιαστη; Ειναι ταυτοχρονα θεμα χαλαροτητας των νομων περι βιασμου και αισθησης θριαμβου στο διαταραγμενο κεφαλι του κατα συρροη βιαστη (δηλαδη εγκληματια, ας μη φοβομαστε να το πουμε) οτι αφου δεν με εχουν πιασει τοσο καιρο πρεπει να ειμαι ατρωτος! Ή Μηπως ειναι ολα αυτα μαζι; Διαφωνω λιγο με το ερωτημα 'δικαιουται ενας δικαστης να εκφερει γνωμη...' οπως διατυπωθηκε στο αρθρο, γιατι πολυ απλα δεν ξερουμε το πλαισιο μεσα στο οποιο η δικαστης ειπε τα λογια στα οποια αναφερθηκε η Irene, διαβασαμε μια παραγραφο μονο, τμημα δηλαδη ενος λογου που μονο στο ολον του μπορει να εκτιμηθει και να αξιολογηθει. Εντουτοις θα πω οτι ο λογος που η δικαστης εκανε αυτη την περιεργη δηλωση (ευχομαι να παθετε αυτο που προκαλεσατε - αν οντως ηταν αυτο το context της δηλωσης της) ηταν για να φερει τον εγκληματια, κατα συρροη βιαστη Νασσαρ αντιμετωπο με τις πραξεις του. Ο μονος τροπος να 'δει' ενας τετοιος ανθρωπος τι προκαλεσε σε σωματικο και ηθικο επιπεδο στα δεκαδες θυματα του, ειναι να πιστεψει οτι ειναι ΟΝΤΩΣ πιθανο καποια στιγμη να παθει και ιδιος ακριβως αυτο. Διοτι μεχρι εκεινη τη στιγμη, θεωρει οτι ειναι ατρωτος. Ατομα χωρις ενσυναισθηση και φραγμους δε γνωριζουν τι σημαινει συμπονια, ο μονος τροπος να 'μαθουν' τι προκαλεσαν/προκαλουν ειναι η υποψια αυτου του τρομου, η προβολη αυτου του τρομου ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ. Ειδικα οταν αυτη η σχηματοποιηση του τρομου βγαινει απο το στομα ενος δικαστη, που απο το πιο λυπηρο τομαρι ως τον πιο εντιμο ανθρωπο, ολοι βλεπουμε το δικαστη σα συμβολο αποκαταστασης της δικαιοσυνης. Μια ευκαιρια ηταν αυτο που του εδωσε πριν τον στειλει στη φυλακη. Μια ευκαιρια να συνειδητοποιησει τον πονο των θυματων του. Εγω λεω καλα εκανε. Δεν ειναι μονο οι νομοι που στηριζουν τις κοινωνιες και εκπαιδευουν τα μελη της. Ειναι και αλλα πραγματα οπως ανθρωπια, συμπονια, νιαξιμο, σεβασμος!
