#1 Πέρασα αντίστοιχη εμπειρία κι «ερωτεύτηκα» κάποιον που στο μυαλό μου συσσώρευε όλες τις τέλειες ιδιότητες που μπορούσα να φανταστώ σε έναν άντρα και αυτός ο «έρωτας» διήρκησε για 5 χρόνια όπως και σε σένα. Βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη έρωτας γιατί ενώ μέσα μου ήταν τόσο δυνατό, ουσιαστικά ήταν κάτι που απλά είχε πλάσει το μυαλό μου, μια εξιδανίκευση. Συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που τον ερωτεύτηκα τόσο πολύ ήταν γιατί ουσιαστικά ήταν αυτό που θα ήθελα να είμαι εγώ, και αν ένας τέτοιος άνθρωπος θα μου έδινε σημασία τότε θα σήμαινε ότι αξίζω κι εγώ αντίστοιχα, θα έπαιρνα κι εγώ αυτές τις ιδιότητες, θα είχα την τέλεια ζωή, κλπ (κι επίσης με βόλευε να απασχολώ το μυαλό μου με κάτι ευχάριστο μιας και δεν υπήρχε κάτι άλλο στην καθημερινή μου ζωή). Σκέψου πως θα ένιωθες αν αυτή η κοπέλα ήταν άντρας, πάλι θα τον θαύμαζες, ίσως θα επιδίωκες να γίνεις φίλος του για τους ίδιους λόγους που θέλεις σχέση μαζί της, ίσως ένιωθες ανταγωνιστικά απέναντί του. Αυτοί οι ενθουσιασμοί είναι φυσικό να συμβαίνουν που και που στη ζωή μας, όλο και κάποιον θα συναντάμε που νομίζουμε ότι έχουν ιδιότητες που μας λείπουν από αυτό που έχουμε. Είναι αντίστοιχο με το ντελίριο που παθαίνουν οι φανατικοί θαυμαστές των διάσημων ηθοποιών και τραγουδιστών. Αλλά πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Ότι πλάθουμε στο μυαλό μας δεν είναι αλήθεια, όποιον εξιδανικεύουμε εμείς ούτε τελικά σημαίνει ότι πραγματικά θα μας ταίριαζε, ούτε ότι θα μας θέλει, ούτε ότι θα ήταν τέλεια η ζωή μας αν είμασταν μαζί. Και ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι ο εξής: όταν εξιδανικεύουμε κάποιον τόσο και μας γίνεται εμμονή ακόμα και αν για κάποιον λόγο θελήσει να ξεκινήσει σχέση μαζί μας, αυτή η σχέση δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ισοβαρής, δεν θα μπορούσε ποτέ να προχωρήσει φυσιολογικά, γιατί έχεις χτίσει ήδη στο μυαλό σου τόσα πράγματα για αυτήν, ως μία ιδανική φιγούρα, που δεν θα έχεις περιθώρια αμφισβήτησης. Σκέψου πραγματικά πως θα ήταν μία τέτοια σχέση, αυτή σαν αντικείμενο λατρείας, κι εσύ στον ρόλο του λάτρη. Θα μπορούσες να της πεις όχι, να διεκδικήσεις τα όριά σου στο τι αποδέχεσαι, θα μπορούσες να μην ανησυχείς συνέχεια αν θα σε αφήσει; Αυτό θέλεις από τη σχέση σου; Τι ακριβώς θα σου έδινε εσένα πέρα από επιβεβαίωση; Ο τρόπος που το ξεπέρασα εγώ ήταν ο εξής (τα ήξερα όλα αυτά και πάλι δεν μπορούσα να προχωρήσω). Από τη στιγμή που το μυαλό μου ήταν σε ενα συνεχόμενο loop μιας και δεν υπήρχαν εξωτερικοί παράγοντες να το επηρεάσουν επιδίωξα να αλλάξω τους εξωτερικούς παράγοντες με το να του εκμυστηρευτώ τι συμβαίνει και λαμβάνοντας απόρριψη έτσι ώστε να σταματήσω να ελπίζω. Παρ’όλα αυτά είχαν μείνει κάποια υπολλείματα και τα ξεπέρασα όταν εξέλιξα τον εαυτό μου σε σημείο που δεν ένιωθα μειονεκτικά απέναντί του, απέκτησα αρκετή αυτοπεποίθηση στο ποια είμαι και τι αξίζω που το βάθρο του μειώθηκε σε ύψος, δεν τον χρειαζόμουν πια γιατί ένιωθα αυτόφωτη.
