Γλυκό, αν και όχι απροβλημάτιστο. Το call me λέω να το δω στο cine όταν βγει, ελπίζω να είναι καλό γιατί είμαι λίγο cautious με τους διθυράμβους :-)Το 3 billboards το είδαμε χτες στο cine. Bίαιο, σκληρό, περιέχει και αρρώστια αλλά και με κάποιους χιουμοριστικούς κούκου τόνους, που το ελαφρύνουν κάπως. Δεν αποφεύγει όλα τα κλισέ, αλλά εν γένει αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία. Εξαιρετική η Frances McDormand, εξαιρετική στην …κατεδαφιστική της απολυτότητα.[... Η ταινία είχε πάρει πολύ καλές κριτικές και πήγαινε καλά στα φεστιβάλ κ.λπ., αλλά τελευταίως υπάρχει ένα backlash αναφορικά με τo portrayal του χαρακτήρα Dixon (που -εκτός των άλλων- είναι ρατσίστας), ο σταδιακός εξανθρωπισμός, τα επίπονα στάδια μεταμορφώσεως, και η ηθική βελτίωση αυτού του χαρακτήρα προς το τέλος, δεν ικανοποιεί τους πάντες: Δεν θα έλεγα πως συμφωνώ μαζί τους. Ένα επί πλέον ενδιαφέρον που είχα σκοπό να διαπιστώσω είναι το πως το όποιο ομοφυλοφιλικό element στην ταινία είναι irrelevant με την πλοκή και ενδεχομένως εμβόλιμο καθαρά για σκοπούς "ανοίγματος στην αγορά", όπως υπονοούσε έτερος χρήστης εδώ: http://www.lifo.gr/guide/cinema/4171 Ειλικρινά, δεν ξέρω αν είχε -πραγματικά- δει την ταινία ο εν λόγω χρήστης όταν αναρωτήθηκε αυτό που αναρωτήθηκε, αλλά αν όντως την είχε δει -πραγματικά- ανησυχώ για το τι καταλαβαίνει κανείς όταν βλέπει κάτι (ή κάποιος έχει την μύγα και μυγιάζεται)υγ. Spoiler alert: Περιμένω να γελάσεις με την τσικιτίτα. Εγώ ήμουν σε φάση: Δεν είναι δυνατόν!].
