Ε ...όχι και να χαλάσουμε τις καρδιές μας, βρε old dog :-)Αυτό που λέω είναι πως η ζωηράδα δεν είναι απαραίτητα αποκλίνουσα συμπεριφορά, όμως μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική σε φάσεις. Έχω υπάρξει superenergetic παιδί και καταλαβαίνω -απόλυτα- ότι είναι κάτι το απαιτητικό/ εξαντλητικό για τους άλλους, παρότι δεν χτύπαγα κανέναν με κουτάλες. Αυτό που επίσης είπα είναι ότι δεν παθαίνει, κανείς, τίποτα με μερικά boundaries, δοσμένα ανθρωπινά πάντοτε, ε ...ας μην φτάσουμε στο σημείο να βαφτίσουμε μία (δημιουργική) απασχόληση του παιδιού σ' έναν άλλο χώρο πλην του καθιστικού με τους καλεσμένους, αναισθησία και borderline κακοποίηση παιδιού."Το να απομακρύνεις ένα παιδί από μια ομάδα ανθρώπων δια της βιας σαν αποδιοπομπαίο τράγο το βρίσκω εξευτελιστικό."Φοβάμαι ότι εδώ γίνεται ένας χρωματισμός των λόγων μου, προς το δραματικότερον, και υπονοείται κάτι που δεν έχω πει και αναρωτιέμαι -πραγματικά- το γιατί. Μάλλον έχουμε δύο εντελώς διαφορετικές εικόνες του συγκεκριμένου πράγματος στο μυαλό μας. υγ. Καλέ, με το παστίτσιο έκανα πλάκα.(Είναι ποτέ δυνατόν να σοβαρολογώ για κάτι τέτοιο θέμα;)