#5.Έγραψε κόσμος και ντουνιάς,αλλά λείπει ο Μάρτης απ'τη Σαρακοστή;Για αρχή μια μεγάλη αγκαλιά Μποκαμβίλια,που νομίζω,ότι είναι από όλους μας.Έχεις κάθε λόγο,να νιώθεις έτσι.Μοιάζει να είναι υποστηρικτικός ο φίλος σου,αλλά κατά βάθος ξέρεις,ότι δεν είναι έτσι.Εσύ πονάς,υποφέρεις κι εκείνος το μόνο που έχει να σου πει είναι ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή.Και τι να κάνετε,που δεν έχετε αρκετά χρήματα,κι αυτό ήταν το καλύτερο κτλ.Που δεν είναι και ψέματα μάλλον.Θα ήθελες να το είχε προσπαθήσει παραπάνω όμως,έτσι δεν είναι;Να έχει κάνει κάτι,για να καταφέρετε να στήσετε τη ζωή σας αλλιώς.Να είναι γενικά πιο υπεύθυνος.Έστω και τη στιγμή,που μάθετε ότι θα γίνετε τρεις,να σου πει,ότι θα το παλέψετε.Κι άντε την πρώτη φορά ανακουφιστήκατε και οι δύο.Τη δεύτερη όμως μόνο εκείνος.Εσύ όχι.Και δεν τον εμπιστεύεσαι,ότι θα αλλάξει κάτι στο μέλλον.Εσύ νιώθεις το βάρος της ευθύνης,καταλαβαίνεις,ότι ήσασταν επιπόλαιοι,ότι δεν προσπαθείτε αρκετά,ώστε να έχετε διαφορετικές επιλογές αργότερα.Εκείνος βολεύτηκε,ξαλάφρωσε,δεν τον αφορά άλλο και δεν του το συγχωρείς.Γιατί για σένα όλο αυτό είναι πόνος και δεν το νιώθει.Και κάτι μου λέει,ότι αυτό και καλά ότι είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν αυτά δεν είναι ακριβώς δική σου σκέψη.Να μιλήσεις σε έναν ειδικό.Κι εκεί μη φοβηθείς τις λέξεις.Ούτε εκείνες που θέλεις να πεις ούτε εκείνες που θα ακούσεις.Να προσέχεις.
