η βοηθεια νομιζω μπορει να γινει αρχικα σταδιακα με συζητηση,ωστε να συνειδητοποιησει τι του συμβαινει..Παντως επειδη παλαιοτερα το ειχα κοιταξει λιγο αυτο το θεμα πολλες φορες η μικροβιοφοβια συνδεεται με τον φοβο του θανατου.Αν ενα ατομο νιωθει πως δεν εχει ευχαριστηθει αρκετα την ζωη του,η' δεν εχει καταφερει ακομα να κανει οσα θα ηθελε,ακομα και αν θεωρει πως εχει ερθει στον κοσμο για καποιον ιδιαιτερο σκοπο,να βοηθησει πχ τον κοσμο,αυτο το ανεκπληρωτο ειναι που το οδηγει να γινεται "μανιακος" με τα μικροβια καθως καθε διαταραχη της υγειας του θα τον απομακρυνε απο τον πολυποθητο σκοπο του.Πιστευω οτι θα μπορουσες να του το πεις αυτο,για να δει αν ταυτιζεται.Ετσι θα μπορουσε πιο ευκολα να καταλαβει γιατι γινεται ολο αυτο,και τελικα να συνειδητοποιησει τι του συμβαινει.Δεν ειμαι ειδικος,μπορει να οφειλεται και σε 100 αλλα πραγματα φανταζομαι.Το οτι ειναι μορφωμενος οπως λες μπορει να τον κανει ακομη περισσοτερο να αισθανεται ενα "χρεος" που πρεπει να εκπληρωσει,πχ να βοηθησει κοσμο η΄να γραψει ενα βιβλιο η΄οτιδηποτε.Για δες εδω τηλεφωνα για ψυχολογικη υποστηριξη (παρε εσυ η΄καποιος συγγενης να ρωτησει αυτο που ρωτας εδω)http://www.psixi.gr/support.phpΠαντως απο προσωπικη πειρα γνωριζω δυο ατομα που ειχαν μικροβιοφοβια ως ενα βαθμο και ειδα οτι με την παροδο του χρονου "περναει"Κατι μενει βεβαια,αλλα δεν υπαρχουν οι υπερβολεςΚαλη τυχη σας ευχομαι =)