Γι αυτό ακριβώς δεν διαθέτω κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Ούτε facebook ούτε instagram ούτε κανένα από τα δεκάδες τέτοια μέσα. Η "ηλεκτρο-κοινωνική" μου δραστηριότητα εντοπίζεται εδώ στα άρθρα της lifo διότι μου αρέσει ο τρόπος που παρουσιάζεται η επικαιρότητα και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα των όσων συμβαίνουν εντός και εκτός. Σαφώς μ αρέσει να βλέπω πολλά thumbs up στα σχόλιά μου (ειναι ένα είδος επιβεβαίωσης ότι κάτι λες σωστά, καθώς επίσης δημιουργείται κι ένα είδος περίεργης συνενοχής) και βέβαια,υπάρχουν αρκετές φορές που έχω προβληματιστεί με τα thumbs down, το οποίο πολλές φορές με έχει βάλει στη "θετική αντίδραση" του μήπως έχω άδικο σε αυτό που έγραψα κ να το ψάξω παραπάνω. Ωστόσο,η ζωή μου δεν κρέμεται από τις καρδούλες και τα επιδοκιμαστικά σχόλια πάνω σε έναν ηλεκτρονικό τοίχο. Είναι απίστευτο το ποσο μελαγχολούν και αγχώνονται φίλοι μου και γνωστοί μου επειδή το τάδε σχόλιο που ανάρτησαν δεν έτυχε ευρείας αποδοχής και διθυραμβικών υποδοχών από τις εκάστοτε ηλεκτρονικές τους παρέες. Είναι απίστευτο το πόσοι κολλητοί φίλοι παρεξηγούνται επειδή δεν έκανες like στη βλακεία που μπορεί να πόνταραν. Είναι επίσης απίστευτο το πόσοι φίλοι και γνωστοί αναρτούν το παραμικρό που συμβαίνει στη ζωή τους. Πρόσφατο πέρα για πέρα πραγματικό παράδειγμα: φίλος έχασε τη γυναίκα του -μικρή, 32 χρόνων με δυο παιδάκια παρακαλώ- και έσπευσε να αναρτήσει φωτογραφία της με νεκρολογία από κάτω σχετικά με το ποσο υπέροχη σύζυγος ήταν (που ήταν). Εγώ στη θέση του θα είχα κλειστεί σπίτι μου κ θα κοίταζα με γυάλινο βλέμμα το ταβάνι..το που τη βρήκε τη δύναμη και την ορεξη να αναρτήσει φωτο κ να γράψει ηλεκτρονικό επικήδειο τη μέρα (ή την επόμενη) που πέθανε η γυναίκα του, άγνωστο..με ξεπερνάει. Είναι επίσης απίστευτη η αντίδραση σε όποιον μου λέει "δώσε μου το facebook (ή το Instagram σου)" και απαντάω απλά: δεν έχω!! Η έκφραση του προσώπου του είναι ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!
