#5 Εμένα πάντως η ιστορία του φίλου σου με φτιάχνει. Παρατάει σχολή για να κάνει το δικό του μαγαζί, και μάλιστα σε όχι και τόσο φανταζί τομέα (δεν κάνει λάττε με αμυγδαλόγαλα ας πούμε), αλλά περισσότερο πρακτικό, που πάντα θα χρειάζεται. Μου μυρίζει ή μεράκι ή εξυπνάδα ή και τα δυο. Βάζω και λίγο τη φαντασία μου και τον σκέφτομαι να σκάει στο σπίτι με τα καλύτερα φιλετάκια μετά τη δουλειά, να ξέρει τα κουτσομπολιά όλης της γειτονιάς και να γελάμε στο τραπέζι το βράδυ συζητώντας και τρώγοντας τα φιλετάκια μας και να τον παρατηρώ από μια γωνιά με το αμυγδαλολάττε μου στο χέρι να κόβει συγκεντρωμένος σνίτσελ σε όμορφες λεπτές φέτες και δεν ξέρω ρε παιδάκι μου, μ' αρέσει!!!