#3Να ζυγίσεις τι υποχωρήσεις είσαι διατεθειμένη να κάνεις γι'αυτόν τον άνθρωπο. Μην ξεχνάς τη Σαμάνθα: "I love you. But I love me more." Ειλικρίνεια.Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που μεγάλωσε με γονείς που τον κάνουν να αισθάνεται υπόλογος για ό,τι δεν κάνει για εκείνους. Άλλοι προσπαθούν όλη τους τη ζωή να το διαχειριστούν αλλά δεν το καταφέρνουν πάντα με επιτυχία, άλλοι εγκαταλείπουν, άλλοι χρειάζονται υποστήριξη για να το καταφέρουν, άλλοι το κατάφεραν αλλά πάντα τους ανακουφίζει μια έξτρα βοήθεια στα δύσκολα. Οι γονείς του είναι αυτοί και έχει επιλέξει να τους έχει στη ζωή του. Το ότι έχετε κακές σχέσεις θα έβγαινε σίγουρα όταν ερχόταν η φάση γάμος και μου φαίνεται δεν το λάβατε υπόψη όσο θα έπρεπε, ούτε εκείνος που τους φοβάται ούτε κι εσύ όμως. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι διαφωνώ με τον εύκολο δρόμο "δε δίνω λογαριασμό σε κανέναν", όμως αν ο αγαπημένος μου δίνει, δίνω κι εγώ, ενώ παράλληλα του εξηγώ γιατί δεν χρειάζεται να το κάνει. Δύσκολος δρόμος το να είσαι υποστηρικτικός και δικαίωμα σου να μην τον πάρεις.Τα δικά μου πεθερικά δε λέω, μας έδιναν κάτι πράγματα λες και ήταν λίρες (δεν είμαι αγνώμων αλλά οκ, έλεος) αλλά όταν άρχισα να προσπερνάω τις τυπικότητες και έλεγα χρειαζόμαστε αυτό κι αυτό όταν με ρωτούσαν, σταμάτησαν να ενθαρρύνουν τα πάρε δώσε. Είχε όμως το θράσος η πεθερά, να μου πει ότι και καλά ο πεθερός μια μέρα αναρωτιόταν τι έκανε και δεν άξιζε αυτός να δει το παιδί του να παντρεύεται "κανονικά", με τραπεζώματα και εκκλησίες.Της απάντησα να του πει ότι ο γονείς που θέλουν τραπεζώματα και γάμους, τους κάνουν. Οι γονείς που παντρεύουν τα παιδιά τους, τα παντρεύουν όπως εκείνοι θέλουν και τα παιδιά πηγαίνουν στην εκκλησία. Όταν τα παιδιά παντρεύονται μόνα τους, παντρεύονται όπως εκείνα θέλουν και τα λεφτά τους τα κάνουν ό,τι θέλουν. Αν ο πεθερός θέλει τραπέζι, ας κάνει και θα έρθουμε. Αν θέλει εκκλησία, ας την κανονίσει και θα έρθουμε. Αν θέλει νυφικό ας μου το πάρει και θα το φορέσω.Ό,τι άλλο θέλει ας το συζητήσει με το γιό της κι εγώ θα κάνω ό,τι θέλει εκείνος, χατήρι δεν χαλάω. Δεν έχω γονείς, είπα, για να θέλω να τους ευχαριστήσω. Πόνεσε αυτό το τελευταίο γιατί στην ουσία της είπα ότι δε με νοιάζει γι'αυτούς αλλά τι να κάνεις. Ποτέ δεν έδειξαν τον σεβασμό που σχεδόν ρητά ζητούσα όταν έχανα τους γονείς μου. Της μίλησα στη γλώσσα που καταλάβαινε. Και το δέχτηκε χωρίς θυμούς και μούτρα γιατί μέχρι τότε φρόντιζα να κρατάω μια ειρηνική σχέση και δεν άφησα να εννοηθεί ότι θα χαλάσει λόγω αυτής της συζήτησης.Δεν με τρομάζουν αυτές οι προκλήσεις, γι'αυτό στηρίζω τον αγαπημένο μου σε στιγμές που αισθάνεται αδύναμος. Αλλά είναι μια επιλογή μου που κανείς δε με υποχρεώνει να κάνω. Το ίδιο κάνει κι εκείνος, σ'εκείνα που εγώ φοβάμαι. Και αν σε κάτι πραγματικά τον έχω βοηθήσει πολύ αποτελεσματικά, είναι που όποτε είναι να βρεθούμε με τους δικούς του του θυμίζω με κάθε βολική αφορμή, ότι δεν είναι παιδί αλλά ένας πολύ αξιόλογος άντρας. Γιατί πιάνει επειδή το πιστεύω και ξέρει ότι ποτέ δε λέω κάτι που δεν πιστεύω. Κι επίσης μπαστακώνομαι δίπλα του, εκτός αν έχουμε συνεννοηθεί να λείπω.Συγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά Χριστούγεννα έρχονται, θα καθήσουμε αγαπημένοι γύρω από το οικογενειακό τραπέζι να πούμε πάλι πόσα δεν κάναμε και φέτος για εκείνους.
