#7 Κακά τα ψέματα η κοινωνική πίεση είναι πολύ μεγάλη και καταλαβαίνω που τα έχεις πάρει με τις φίλες σου. Στο παρελθόν έχω βρεθεί στη θέση σου και "σαν φίλες" θα έπρεπε τουλάχιστον να κοντεύουν το προσωπικό γούστο. Ο θυμός που βίωνα στο παρελθόν, οφειλόταν, στην μεγάλη λύπη που ένιωθα γιατί κατάλαβα πως δεν με γνώριζαν στο ελάχιστο. Όχι μόνο δεν με γνώριζαν σε βάθος άλλα ούτε και ενδιαφέρονταν να με γνωρίσουν. Και αυτό το καταλαβαίνεις όταν το κάνεις θέμα. Σε μένα δεν ήταν πολλές άλλα μεμονωμένες περιπτώσεις από φίλους ή και συγγενείς.Σου έχω όμως την τέλεια ατάκα. Αν αρχίσουν να σου την λένε για παραξενιές ή έστω αναφέρουν οτιδήποτε σχετικό άμεσο ή έμμεσο απαντάς πώς είσαι πολυγαμική και πως δεν μπορείς να φανταστείς να είσαι με έναν άνθρωπο μια ολόκληρη ζωή. Εκει να δεις αλλαγή συζήτησής. Κλείνεις κάθε θέμα.Ακόμα και τώρα στα σαράντα που λέω ότι δεν ψάχνω (συνειδητά) γίνετε θέμα, τύπου "γιατί; θα επρεπε!"Το συζητάω φυσικά μαζί τους αλλά αν δω ότι δεν καταλαβαίνουν απαντάω σόκιν και το καταπίνουν.Αγαπητός ξαδελφος με ρώτησε πέρισυΞ: 'Υπάρχει περίπτωση να παντρευτείς;' Ε: 'Υπαρχει'.Ξ: 'Τι δυνατότητα υπάρχει;'Ε: 'αυτήν με λοβοτομή'!Μιλάμε είμασταν τέσσερις και οι υπόλοιποι δεν ήξεραν αν έπρεπε να γελάσουν ή να κλάψουν. Πνίγηκαν στα γέλια τελικά.