Κι εγώ ως δασκάλα όχι μόνο τη βρίσκω αναιδή την απάντηση,αλλά βρίσκω ακόμη χειρότερη τη δημοσίευση.Όταν θεωρείται κατόρθωμα να ταπώνεις τη δασκάλα όπως γράφει τότε προωθείς την έλλειψη σεβασμού προς το δάσκαλο και τη δουλειά που κάνει. Και ο σεβασμός είναι το κυριότερο που χρειάζεται ένας δάσκαλος για να κάνει τη δουλειά του. Χωρίς αυτόν το παιδί δε θα σε ακούσει ούτε θα δεχτεί να πάρει κάτι από σένα. Και όταν οι γονείς αντιμετωπίζουν με απαξίωση το δάσκαλο μπροστά στα παιδιά,ακόμα κι αν έχουν δίκιο σε κάποιες περιπτώσεις,αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι απαξιώνουν έτσι όχι απλά τον συγκεκριμένο δάσκαλο,αλλά το θεσμό του σχολείου και όλους τους δασκάλους και καθηγητές που θα συναντήσει στη ζωή του το παιδί. Το γιατί η παιδεία στη χώρα μας έχι τέτοια χάλια έχει μια πολύ μεγάλη απάντηση που όμως ξεκινά από κάτι που δεν το σκεφτόμαστε καν,την απαξίωση του δασκάλου από τους γονείς και την ίδια την κοινωνία,πράγμα που έχει ολέθριες συνέπειες για τον εκπαιδευτικό που δε θέλει απλά να μάθει πέντε πράγματα στα παιδιά,αλλά να τους δώσει βάσεις για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες τους και να μάθουν να ότι πρέπει να δουλεύουν και όχι να τα περιμένουν όλα έτοιμα επειδή το δικαιούνται.