Αν δεν είχε ταράτσα το σπίτι στην Αθήνα, δε θα μπορούσα να ζήσω και θα είχα χωρίσει. Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να σκέφτηκες, άλλωστε είπαμε, όλοι κλειδαμπαρώνονται από τις 7, όλα κλειστά, τέντες, παντζούρια, ψυχή δεν κυκλοφορεί. Ολομόναχοι καθόμαστε τα βράδια στην ταράτσα μέσα στο μαύρο σκοτάδι. Αλλά τι να κάνεις? Υπομονή. :P