Καλά το 3 από πού να το πιάσεις.Καλή μου, νομίζω ότι τότε, μέσα σου, συγχώρεσες το ότι δε σου ήταν πιστός, όταν νόμιζες ότι είναι αποκλειστικά μαζί σου. Όμως δεν ήταν αυτό το θέμα. Η απιστία μπορεί να συγχωρεθεί, έχει να κάνει με τον άλλον και τις δικές του επιθυμίες ή αδυναμίες. Ο απατημένος συγχωρεί ή όχι, ανάλογα με την ανοχή του.Εσύ εξαπατήθηκες όμως, αφού για ένα τουλάχιστον εξάμηνο, δεν γνώριζες ότι βρίσκεσαι σε ελεύθερη σχέση, ώστε ν'αποφασίσεις αν θέλεις μια ελεύθερη σχέση ή όχι. Δεν ήξερες ότι μπορείς κι εσύ να το έχεις πεντάπορτο χωρίς να κατηγορηθείς ότι απατάς. Εδώ δεν μιλάμε για ανοχή, η εξαπάτηση προσβάλει τη νοημοσύνη του εξαπατημένου, ο οποίος αντιμετωπίζεται ως λιγότερο έξυπνος από τον απατεώνα.Οπότε μπορείς να πεις στον καλό σου, σόρι μωρό μου αλλά εκτός από χολοσκασμένη είμαι και αργόστροφη, τελικά αποφάσισα να μη σε συγχωρήσω και θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ αν θέλω να είμαστε μαζί τελικά, γιατί θέλω ο αγαπημένος μου να νιώθει ότι του αξίζω. Και σου αξίζει μια έξυπνη γυναίκα.Α. Και μην ξανανιώσεις ανεπαρκής εσύ επειδή ένας σκύλος συμφώνησε με τον εαυτό του ότι είναι οκ να γίνεται κουνέλι όταν δεν τον βλέπεις.