#4.Είναι προφανές,ότι δεν τον έχεις συγχωρήσει.Όταν έμαθες,έκανες γαργάρα ό,τι μπούρδα σου είπε,για να μη χωρίσετε.Επειδή κάποιος βαφτίζει μια σχέση χαλαρή,δε σημαίνει κι ότι είναι,από τη στιγμή,που βγαίνετε συνέχεια μαζί,για όλο τον κόσμο είσαστε ζευγάρι κι αυτή οδηγεί σε συγκατοίκηση.Μη λέμε κι ό,τι θέλουμε.Και δεν ξέρω κατά πόσο συνηθίζεται,να ανακοινώνουμε ο ένας στον άλλο "από σήμερα σε βλέπω αλλιώς και πλέον επιθυμώ αποκλειστικότητα".Από το πώς περνάμε μαζί,τι μοιραζόμαστε,ποια σχέδια του ενός περιλαμβάνουν τον άλλο,καταλαβαίνουμε,ότι η σχέση πηγαίνει σε επόμενο επίπεδο.Εσείς φτάσατε στο σημείο,να συγκατοικήσετε.Ένας άνθρωπος,που θέλει την ελευθερία του,μάλλον φροντίζει να διατηρεί τον προσωπικό του χώρο.Το έθεσε έτσι,ώστε να έχει την ηθική νομιμοποίηση να κάνει ό,τι θέλει,αφού υποτίθεται δεν είσαστε μαζί.Και δεν απολογήθηκε ποτέ γι'αυτό.Μπορεί να μην ήταν σίγουρος για αρκετό διάστημα,να έκανε και λάθη,ανθρώπινα είναι αυτά,αλλά μια συγνώμη δεν είπε.Επιμένει,να βγάζει εσένα παράλογη και σχεδόν το έχεις πιστέψει κι εσύ.Σχεδόν όμως.Μέσα σου επαναστατείς.Παράλογη δεν είσαι,κατά τη γνώμη μου,αλλά ήταν λάθος,να κρύψεις την κοροϊδία,που ένιωσες κάτω απ'το χαλί.Και λογικά τώρα αισθάνεσαι αμήχανη,να αρχίσεις να μιλάς για περσινά,προπέρσινα ξινά σταφύλια,όταν έχεις αποδεχτεί,ότι αυτό το θέμα έχει κλείσει.Παγίδεψες τον εαυτό σου.Εσύ οφείλεις και να τον ελευθερώσεις.Κάτσε σκέψου καλά την όλη ιστορία,τι ένιωσες,τι νιώθεις,γιατί συμπεριφέρθηκες έτσι και τότε θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.Αν θα συγχωρήσεις κι εσένα κι εκείνον,αν θα ζητήσεις έστω και τώρα τη συγνώμη,που σου οφείλει,τι θα κάνεις,αν κι αυτή τη φορά το αρνηθεί.
