#2Αγαπημένο 2,Έχω ενδομητρίωση περίπου από τα 22 μου όπου μου βρήκαν μια κύστη πάνω στην ωοθήκη 8 εκατοστά, έτοιμη να σπάσει. Σε αυτό το σημείο, να σου πω ότι δεν επαφίεται στη δίκη σου προτίμηση το αν θα κανείς χειρουργείο ή όχι. Αν πρέπει να κανείς επειδή έχεις κύστες, πρέπει να αφαιρεθούν για λόγους ασφαλείας. Για όσους δεν ξέρουν, αν δεν την αφαιρέσεις μπορεί να σπάσει ανα πάσα στιγμή με φρικτούς πόνους και πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο για έκτακτο χειρουργείο. Εγώ λοιπόν, εκανα ανοιχτό χειρουργείο λόγω μεγάλου μεγέθους. Πήγε πολύ καλά, μου αφαίρεσαν το 20% της ωοθήκης που έφυγε αναγκαστικά μαζί με την κύστη.Στο προκείμενο, έχω περάσει ακριβώς αυτό που λες, το άγχος ότι όλοι οι γυναικολόγοι κάνε ότι θεραπεύεται με παιδί, την πίεση ότι δεν μπορώ να κάνω παιδί όποτε κάτσει γιατί με πιέζει ο χρόνος, το να σκεφτομαι ότι πρέπει να μη χάνω χρόνο σε "αστατες" σχέσεις και να βρω κάποιον για να γίνω μάνα.....Εν τελεί, το έψαξα. Υπάρχουν παρά πολλές γυναίκες που έχουν ενδομητριωση, που έκαναν παιδί ακόμα και 40 χρόνων, που έζησαν μια χαρά τη ζωή τους και δεν έπαθαν τίποτα απολύτως. Εγώ αποφάσισα να μην αφήσω την πάθηση αυτή να με αγχώσει να κάνω παιδί, άλλωστε στα 24-28 ήμουν στον κόσμο μου από σχέσεις και ήθελα να περνάω καλά. Μετά το χειρουργείο ξανά έβγαλα κ άλλες κύστες, γιατί σχεδόν πάντα επανεμφανίζονται, αλλά όχι σε επικίνδυνο μεγεθος. Απλά παρακολούθηση κάθε 6 μήνες και τίποτα περισσότερο. Εκανα σχέση σοβαρή, αποφασίσαμε να κάνουμε μωράκι και μετά από 6 μήνες έμεινα έγκυος. Η μικρή μου είναι 20 μηνών, έχω ξαναβγάλει κύστες και απλά τις παρακολουθώ.Η συμβουλή μου είναι να ενημερωθείς πιο σωστά για το αν πρέπει να κανείς χειρουργείο, να μην αγχώνεσαι για το παιδί γιατί είσαι μικρή ακόμα και αποτι κατάλαβα δεν είσαι και σε σχέση που πάει για γάμο να πεις πτι θα το επισπεύσει, και να προσπαθήσεις να μην επηρεαστείς από αυτό σε βαθμό που να οδηγηθείς σε κυνήγι τύπου "εγώ ποτέ θα γίνω μάνα".
