Συχνότατα συναντουμε ολοι μας αυτη την αντιμετωπιση απέναντι στην γυναικεια εργασία ,οτι ειναι κατι χαριτωμενο και γλυκουλι που οι γυναικες το κανουν γιατι εχει τελειωσει το καλημερα ζωη και το μπρουσκο ειναι λιγο βαρετο.Το θεωρώ πιθανό ο συζυγος να εχει τύψεις που του έχει φορτώσει η πατριαρχία οτι ''τον ζει η γυναίκα του'' ή δεν μπορει να ''ζησει ο ίδιος την οικογενειά του'' και να σου βγάζει την απογοητευσή του για τον εαυτό του με αυτό τον τρόπο,αλλα ακόμη και αυτό να συμβαίνει ,η συμπεριφορά του ειναι πέρα για πέρα λάθος.Αν εκεινος εβγαζε λεφτα αρκετα για να σας συντηρει,θα ηταν ο επιτυχημενος επαγγελματιας/καλος οικογενειαρχης/σωστος πατερας που φροντίζει να μην λειψει τιποτα και ολοι θα τον εξυμνουσαν.Τωρα εσυ,με τα ιδια επιτευγματα εισαι η στυγνη καριεριστα/ανεπαρκής μάνα που δεν κοιτάει το παιδί της και το αφήνει στα ''ξένα χέρια''.Η ιστορία σου είναι αρκετά απλή ομως και δεν χρειαζεται καν επίκληση στο συναίσθημα και κατεβασμα τονων βιβλιογραφιας περι double standards και πατριαρχιας.Αμα δεν εισαι στη δουλεια η οικογένεια δεν έχει λεφτά.Άν ειναι διατεθειμένος ο δικός σου να γινει συνοδος κυριων για να εχει λεφτα το σπιτικο σας,εχει καλως.Αν οχι τα ιδιαίτερα συνεχίζουν και να παρακαλατε το μακαρονοτέρας να μην σταματησουν γιατι οσο μεγαλωνει το παιδι οι οικονομικές απαιτησεις μεγαλώνουν και δεν θα τον θρέψει η αγαπη της μανουλας που ολα τα γιατρευει.Ειναι αρκετα σκληρο να σου το πει ενας ξένος ,αλλά ο συζυγός σου δεν εκτιμάει τον κόπο που κάνεις για την οικογενεια σας και για το παιδί σας και λειτουργει εγωιστικα.Κανεις τοσο κοπο,παλευεις ουσιαστικα μονη και ο αντρας σου οχι μονο δεν βοηθαει αλλα σε γεμιζει και τυψεις.Ειναι ευχης εργον που εχεις δουλεια σε τοσο δύσκολους καιρους και η οικονομικη σου ανεξαρτησια θα σε κανει να δεις πιο καθαρά αν ο γάμος σου επιδεχεται βελτιωση η οχι.
