@elenara_22Πολύ καλά θα κάνετε αν σταθείτε όρθια όταν κάποιοι προσπαθήσουν να σας περιθωριοποιήσουν λόγω της εμφάνισής σας. Μερικές φορές όμως μια αδικία είναι τόσο ευρεία και κατεστημένη, που για την αντιμετώπισή της χρειάζεται οργανωμένος (ειρηνικός) αγώνας. Δεν είναι καθόλου παράξενο, είναι κάτι απολύτως εύλογο και εντελώς συνηθισμένο σε δημοκρατίες.Το πρόβλημα υπάρχει στην περίπτωση που στοχοποιούνται και βάλλονται όσοι δεν συμμετέχουν στους αγώνες ενώ, κατά την άποψη των αγωνιζομένων, έχουν ιδιαίτερη ηθική υποχρέωση να το κάνουν. Και δεν είναι καινούριο πρόβλημα. Πολλοί εργαζόμενοι έχουν κατηγορηθεί και στοχοποιηθεί για ιδιοτέλεια, για δειλία, ακόμα και για σύμπραξη "με το αφεντικό" και ταξική "προδοσία", επειδή δεν συμμετείχαν σε απεργία ή και διαφωνούσαν με τα αιτήματά της. Θα είχε η απεργία οφέλη και για τους ίδιους; Πιθανώς. Αρκεί αυτό και μόνο για να θεωρηθούν προδότες και να διασυρθούν; Δε νομίζω.Για να εξηγούμαστε, δεν είμαι ειδικός στο ζήτημα του άρθρου και μπορεί να μου διαφεύγει το κλίμα, η τρέχουσα συγκυρία, ακόμα και κάποιοι στρατηγικοί ή προσωπικοί ανταγωνισμοί και λογαριασμοί. Επίσης, με παραξένεψε η αποστροφή του λόγου του κ. Σιμαρδάνη στο "τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του". Αυτή η προσέγγιση στο ζήτημα, που θυμάμαι να την έχω και εγώ παλιά, αφήνει απ' έξω όλην την υπόλοιπη ζωή του ανθρώπου, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον το με ποιον ή ποια θέλει κανείς να μοιραστεί τη ζωή του. Αλλά δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στις προσβολές για να συζητήσουμε για αυτά τα πράγματα.
