Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της αριστεράς έχουν θρησκευτική μορφή. Εμμονική προσκόλληση στα "δικά μας" και έχθρα για τα "δικά τους" Η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας αποτελεί παράδειγμα για τους ημεδαπούς αριστερούς, ένας εναλλακτικός σοσιαλιστικός παράδεισος από εκείνους που πρέπει να αναζητούν επι γης, από την αποφράδα εκείνη ημέρα που ο υπαρκτός βάρεσε κανόνι. Δε μου προκαλεί λοιπόν καμία έκπληξη η υποστήριξη στυγνών καθεστώτων. Ούτε και το ότι η διαμαρτυρία και η αλληλεγγύη μοιράζονται επιλεκτικά και με εξέταση πρώτα του αριστερόσημου του εξεγερμένου. Αλλά δεν μπορεί παρ όλα αυτά να μη με εξοργίσει η αναλγησία και η κυνικότητα τους και περισσότερο από όλα η αδιαφορία τους για την πραγματικότητα, εάν αυτή δεν υποστηρίζει τις ιδεοληψίες τους. Όλες οι φράξιες της αριστεράς συχαίνονται την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Επ αυτού, τουλάχιστον δε θα έπρεπε να υπάρχει καμία έκπληξη. Ο αμοραλισμός πάντως, βγάζει μάτια.