#4 Όντως αν δούλευε στην τηλεόραση (παρουσιάστρια, ηθοποιός, έστω δημοσιογράφος) θα είχε πολύ διαφορετική αντιμετώπιση. Για κάποιο λόγο στους ανθρώπους δεν τους αρέσει να τους αποδομείς με ένα "γεια" τα στερεότυπά τους. Προσωπικό παράδειγμα όταν δούλευα ως σεναριογράφος, έστελνα τα σενάρια στις εταιρίες παραγωγής και κάποιοι κάναν αμάν να με γνωρίσουν. Το απέφευγα όσο μπορούσα γιατί ήξερα... Μόλις με βλέπανε τους έπεφταν κυριολεκτικά τα μούτρα. Πολλοί μάλιστα με ρωτούσαν (παραπάνω από μία φορά το λεπτό) "μόνη σου το έγραψες;". Τότε τους απαντούσα ότι τα γράφει η μαμά μου και γελούσαμε δήθεν χαριτωμένα. Ή πήγαινα στην εταιρία και με στέλνανε αμέσως στον casting director χωρίς να με ρωτήσουν τον σκοπό της επίσκεψής μου. Ενολίγης το παρουσιαστικό μου (όσο και να το είχα προσπαθήσει-μέχρι και ψεύτικα γυαλιά μυωπίας είχα βάλει:) δεν έμοιαζε καθόλου με την "διανοούμενη" που είχαν στον μυαλό τους. Τότε εκνευριζόμουνα πολύ, τώρα -σε αντιστοιχη δουλειά- το διασκεδάζω και τους το λέω. "Αυτή η απογοήτευση από όποιον έχει δει δουλειά μου και με γνωρίζει μετά, είναι από τα πιο διασκεδαστικα κομμάτια της δουλειάς μου". Σταμάτησα να ντύνομαι και σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, έξω ώμοι, τακούνι όταν το θέλω και πάω. Ας γίνει τουλάχιστον ο κάθε κόντρα ρόλος μας παιχνίδι.
