Λοιπόν στην Βιέννη για παράδειγμα ή στο Βερολίνο,σε αίθουσα ρεσιτάλ κλασσικής μουσικής ΔΕΝ ΚΟΥΝΑΣ.Αφ ενός τα εισητήρια στοιχίζουν ιδίως για μας πλέον μια περιουσία και αφ ετέρου, ο οιοσδήποτε έχει προσέλθει εκεί,προσέρχεται για να ακούσει τον χ μύθο της κλασσικής μουσικής ,σολίστα ή τραγουδιστή της όπερας ,τον οποίο μπορεί να μην έχει δυνατότητα να τον ξανακούσει ποτέ στην ζωή του ζωντανά.Σε κάποιες κλειστές αίθουσες,αρκετές,οι θέσεις για ορθιους τέρμα πάνω ή τέρμα πίσω,μπορεί να στοιχίσουν 50 ευρώ.Οι ακροατές ενδιαφέρονται να ακούσουν τους σολίστες και όχι τους όποιους ήχους των διπλανών.Μιλάμε για άλλη παιδεία ανθρώπων.Δεν περιγράφω εξωγηινη πραγματικότητα.ΑΛΛΟ ΤΟ ΜΠΑΡΆΚΙ,ΆΛΛΟ ΤΟ OPEN CONCERT και άλλο το ρεσιτάλ σε ειδικά μελετημένη για τον ήχο αίθουσα συναυλιών. Μουσικοί μελετάνε χρόνια για να αποδώσουν με την μέγιστη μουσικότητα και τον βέλτιστο,βελούδινο ήχο ένα έργο σε μία συναυλία 2 ωρών και θα πάει κα΄ποιος εκεί να περιφέρει την ύπαρξή του περιδιαβαίνοντας ?Ε,ας επισκεφθεί άλλον χώρο για αναψυχή.Εάν δεν μπορεί να εκτιμήσει κάποια πράγματα ,ας μην τα πλησιάσει.Υπάρχουν ραδιόφωνο, δίσκοι, cd,tv κ.τ.λ.Στα επιστημονικά εργαστήρια δηλαδή μπαινοβγαίνει ο καθένας ή προσέχουν οι επιστήμονες ως κόρην οφθαλμού την δουλειά τους και την εκθέτουν μόνο στους επαίοντες? Με συγχωρείτε για τον τόνο, άλλα έχω υποφέρει στην Ελλάδα σε αίθουσες συναυλιών και τα ανεσυρα στην μνήμη μου με την ερώτηση 7.
