Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το μακρινάρι που θα γράψω. Έχοντας διαβάσει το άρθρο και όλα τα σχόλια έχω να πω τα εξής: Προς τους "κατά"1) Το ύφος και η γλώσσα του άρθρου φανερώνουν πως η αρθρογράφος επιδιώκει να προβοκάρει παρά να πείσει. Αν δεν ήταν αυτός ο σκοπός της, σημαίνει πως έχει μια βαθιά άγνοια της Ελληνικής πραγματικότητας.2) Όσοι είναι υπέρ των παρελάσεων δεν είναι απαραίτητα ακροδεξιοί. Αυτοί οι αφορισμοί απλά προσθέτουν στη γραφικότητα της νεοελληνικής πολιτικής σκέψης.Προς τους "υπέρ"1) Όσοι είναι κατά των παρελάσεων δεν είναι απαραίτητα μήτε αριστεροί μήτε μειοδότες. Βλέπε προηγούμενο σχόλιο.2) Η Γαλλία, στην οποία πολλοί αναφέρεστε, υποφέρει αναμφισβήτητα από κόμπλεξ κατωτερότητας, απότοκο της εξευτελιστικής της ήττας στο δεύτερο παγκόσμιο και σ' όλα τα μέτωπα που πολέμησε στη συνέχεια, μετατρέποντας την σε δευτερεύουσα παγκόσμια δύναμη. Και αυτό αποκαλύπτει μια πραγματικότητα των παρελάσεων: Όσοι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης δεν προσπαθούν να δειχθούν, απλά πράττουν.3) Το να κατηγορείς τους αριστερούς ως ατομικιστές και να παρουσιάζεις τη δεξιά ως συλλογικότητα, φανερώνει παντελή άγνοια στοιχειώδης πολιτικής θεωρίας. Η αριστερά στηρίζεται στη κοινωνία ως σύνολο, ενώ η δεξιά περισσότερο στις ατομικές προσπάθειες των πολιτών της. Εκτός αν μιλάτε για τη δεξιά έχοντας στο μυαλό σας κινήματα τύπου Μεταξά.4) "Τρίτος κόσμος". Είχα την τύχη να ταξιδέψω σε πάμπολλες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου στην Ασία και στην Αφρική. Και πιστέψτε με συχνά τέτοιες χώρες απλά προτιμούν να χουν τους πολίτες τους να πεθαίνουν από ασιτία παρά να κόψουν απ' τις υδροκέφαλες τους στρατιές. Και αυτό φανερώνει μια άλλη αλήθεια για τις παρελάσεις. Συχνά χρησιμοποιούνται για εσωτερική κατανάλωση θέλοντας να φοβίσουν τους πολίτες ή/και απλά να δείξουν ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Το πρώτο μπορεί να μην ισχύει στη χώρα μας, το δεύτερο ωστόσο με τη χώρα μας να χει χάσει, λόγω των μνημονίων, μεγάλο μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, "δεξιές", "πατριωτικές" και συντηρητικές κυβερνήσεις τύπου Σαμαρά απλά δεν χάνουν ευκαιρία να της χρησιμοποιήσουν για τη τόνωση του εθνικού φρονήματος και να ρίξουν λάσπη στα μάτια απ' τα πραγματικά προβλήματα που υποφέρει η χώρα.5) Ειδικά οι στρατιωτικές παρελάσεις έχουν τεράστιο κόστος. Ισοπεδωτικές απαντήσεις του στιλ καταργήστε το "κυνοβούλιο" (τότε τι; Να σε βάλουμε μήπως αρχηγό;) μπορούν να χρησιμοποιούνται απαράλλακτες για κάθε περίσταση. Η διοργάνωση παρελάσεων (και τα σχετικά κόστη που τις συνοδεύουν) είναι μια πολιτική επιλογή της εκάστοτε εκλεγμένης (από σένα Πολίτη) κυβέρνησης. Αν θέλετε τη γνώμη μου, όταν μια χώρα έχει φτάσει να κόβει από την υγεία, υπάρχουν πολλοί καλύτεροι τρόποι να επενδύσεις τα λιγοστά σου χρήματα που διαθέτεις στον προϋπολογισμό σου, από το να κατεβάζεις τανκς στο δρόμο. 6) Ευαίσθητη η επόμενη θέση αλλά θα την παραθέσω: Αν ο σκοπός της παρέλασης είναι να τιμήσεις τις μνήμες των νεκρών που πέθαναν για την λευτεριά μας, τότε παρέα με τη γαλανόλευκη πρέπει να κρατάμε και τη ρώσικη, αγγλική και γαλλική σημαία. Γιατί αν απλώς δεν επενέβαιναν όταν ο Ιμπραήμ Πασάς έκανε περίπατο με τα στρατεύματα του στην χώρα, και οι Έλληνες ήταν (sic) απασχολημένοι να πολεμάνε μεταξύ τους για το ποια φράξια θα επικρατήσει μετά την επανάσταση, απλά θα ήταν μια ανεπιτυχής εξέγερση όπως πολλές άλλες του παρελθόντος. Ναι, πράγματι χωρίς τις θυσίες μας τίποτα δεν θα μπορούσε να είχε γίνει, αλλά πλάι στο ανυπέρβλητο ηρωισμό μας στέκεται πάντα και το βαρίδι της μικρότητας μας. Και μην ακούσω σχόλια του τύπου "όταν είμαστε ενωμένοι τίποτα δεν μας σταματά...". Η ιστορική μνήμη είναι χρήσιμη μόνο όταν υπηρετεί ένα σκοπό: Να γίνεις καλύτερος, με το να μην επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη! Αν απλά υπάρχει για να ευλογούμε τα γένια μας τότε ας την αφήσουμε καλύτερα. Λίγο αυτοκριτική δε βλάπτει, και πιστεύω ότι τα σχόλια και το άρθρο, απλά επιβεβαιώνουν το κάλεσμα της τελευταίας θέσης.
