Συμφωνώ με το δεύτερο σκέλος (ότι η ζωή είναι μικρή κλπ), αλλά σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι όταν υπάρχουν περίοδοι χωρίς σεξ σε μία πορεία πολλών χρόνων πρέπει να μπαίνουμε στο τριπάκι ότι πάει, χάθηκε η χημεία και πρέπει να "δουλέψουμε" πάνω στη σχέση. Η ερωτική επιθυμία είναι κάτι πηγαίο, αν χρειάζεται δουλειά τότε τί λέει αυτό για τη σχέση; Και σίγουρα δεν θα έλεγα ότι οι περίοδοι αδράνειας είναι χαμένος χρόνος, γιατί η κοινή ζωή ενός ζευγαριού είναι πολλά περισσότερα από το σεξ. Αν πχ η αποχή οφείλεται σε σοβαρά προβλήματα όπως πένθος, ανεργία, οικονομικές δυσκολίες, ασθένειες στην οικογένεια (πράγματα που αγγίζουν τα περισσότερα σπίτια κατά καιρούς), τότε ο άνθρωπος στο διπλανό μαξιλάρι είναι εκείνος που στηρίζεις και σε στηρίζει στα δύσκολα - η τελευταία φορά που έκανες σεξ μαζί του δεν έχει καμία σημασία μπροστά σε ό,τι άλλο συμβαίνει και αυτό δεν είναι καθόλου "τραγικό" όπως λες.