Συμφωνώ Στάθη για το ΓΚΙΑΚ και ειδικά για καλλιτέχνες σαν τον Παπαμάρκο που είναι ευθείς και αυθεντικοί, με το πάθος που περιγράφει η ρήση του Μπουκόφσκι ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ... στο Ώστε θες να γίνεις συγγραφέας!Αυτό το παλλικάρι σίγουρα θα γράψει κι άλλα αριστουργήματα, όμως το ΓΚΙΑΚ έχει βάλει πολύ υψηλά τον πήχυ στην ελληνική λογοτεχνία!Κάτι σαν το ΠΙΣΤΟΜΑ του Θεοτόκη...Χαίρομαι που διαβάζω πόσο έχει διαδοθεί από στόμα σε στόμα, καθώς κι εγώ το πήρα μετά από μια κουβέντα που είχα με τον αγαπητό φίλο και δάσκαλο Βαγγέλη Ραπτόπουλο που ήταν από τους πρώτους που το διάβασαν.Από το 2015 αρχές που εκδόθηκε, πρέπει να το έχω χαρίσει ως δώρο σε τουλάχιστον 15 φίλους και φίλες!Ξεχωρίζω ιδιαίτερα το KNOCKER και το σχόλιο του αφηγητή: "Όλοι θα βρωμιστούμε σε τούτη τη ζωή. Μένει να επιλέξεις με τι θα βρωμιστείς...και να το κάνεις καλά" αλλά και το : "Αυτές οι λάσπες δε βγαίνουνε ποτές από τα παπούτσια κανενός, γιατί είναι φτιαγμένες από την ψυχή του" !!Τώρα, για την αυτοαναφορική σαχλαμάρα, Οκ ταιριάζει κάπως στην ηδονικότητα της selfie και την αυτοπροβολή και επιβεβαίωση, στα οποία έχει βουτήξει η νέα γενιά ανθρώπων με την αρωγή των κοινωνικών μέσων δικτύωσης.Ωστόσο νομίζω πως αποτελεί και χαρακτηριστικό κάθε νέας γενιάς ανά τους αιώνες, με διαφορετικό μέσο κάθε φορά.Δεν έγινε και τίποτα, κάποιοι όμως πάντα θα ψάχνουν κι θα ακολουθούν πιο τραχειές και δύσβατες πορείες κι ας ζούνε ανάμεσα στην ευκολία της "πρώτης εικόνας".Ίσως και να παίρνουν κι από εκεί έμπνευση...Το Act of Killing δεν το έχω δεί, αλλά τώρα θα το δω με όσα διάβασα.Και κάτι που έγραψε ο γιός μου ο Μίμης στα 10 του χρόνια, στον "Τοίχο της Σοφίας" (που έχουμε μετατρέψει ένα δωμάτιο στο σπίτι), κι είναι πολύ σχετικό με αυτό που γράφεις για τη βία και το φόνο, τη λεπτή κόκκινη γραμμή...αν την περάσεις!ΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΝΙΚΗΣΕΙΣ, ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ