Πού κάνετε λάθος (μαζί και ο κ. Δημοκίδης): Ούτε ο Λεβέντης είναι γυμνός ούτε ο Καλλιάνος επέδειξε ευθιξία. Πολιτική είναι η τέχνη της ευελιξίας και επιβίωσης και οι δύο τους αποδεικνύονται γνώστες. Ο μεν Λεβέντης γνωρίζει ότι δεν μπορεί να επιβιώσει στο πολιτικό σκηνικό σε συνθήκες πόλωσης που μπορεί να τον ξαναγυρίσουν στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές, να βρίζει το ΠΑΣΟΚ, αν δεν κάνει κάτι. Τι μπορεί να κάνει; Μα να κινηθεί προς έναν από τους δυο μεγάλους παίκτες, ώστε να δείξει στους ψηφοφόρους ότι υπάρχει λόγος να ψηφιστεί αλλά και ο ίδιος να παραμείνει πιθανός κυβερνητικός εταίρος (κινούμενος προς το ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει στην πραγματικότητα το ενδιαφέρον της ΝΔ που θα είναι κατά πάσα πιθανότητα πρώτη στις εκλογές του 18 ή 19, για πιο πρόωρες αποκλείεται). Ο Καλλιάνος από τη μεριά του βλέπει ότι στο εσωτερικό του κόμματος, που έχει στοιχεία προσωπολατρίας, δεν έχει τύχη ή δεν βρίσκει αρκετή εύνοια από το Λεβέντη και υπολείπεται έναντι άλλων π.χ. του Γεωργιάδη. Βλέπει ακόμη ότι ο Λεβέντης λόγω ηλικίας έχει πολιτικό μέλλον που δεν πάει πολύ πιο μακριά από τις επόμενες εκλογές. Κρίνει λοιπόν ότι είναι καιρός να αναζητήσει νέα στέγη που θα του εξασφαλίζει την επανεκλογή αν θέλετε τη γνώμη μου αυτή η στέγη θα είναι η ΝΔ που υπό τη νέα ηγεσία θα ήθελε νέους πολιτικούς από άλλους χώρους σαν τον Καλλιάνο). Δεν είναι τίποτε απ'όλα αυτά κακό, στην πολιτική δεν είναι αρετή η ακαμψία. Αν ήταν αρετή ο νυν πρωθυπουργός μετά το δημοψήφισμα θα είχε οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ, μένοντας άκαμπτος. Δεν το έκανε και ακολούθησε τη γνώμη της μειοψηφίας του ΝΑΙ -και εγώ σε αυτούς- γιατί γνώριζε ότι οι ελλείψεις και οι δυσκολίες που θα ακολουθούσαν θα τον οδηγούσαν ταχύτατα εκτός εξουσίας. Η υπερηφάνεια δεν τρώγεται από τους ψηφοφόρους όσο και αν δηλώνουν ότι τη λατρεύουν και η πολιτική είναι τέχνη επιβίωσης από ανθρώπους που συνήθως αποφασίζουν ότι δεν θα κάνουν άλλη εργασία αν μπορούν να εκλέγονται!
