Η αρνητική κριτική απέναντι στη σχέση ενός καθηγητή με μια φοιτήτρια, που συνήθως αν όχι πάντα, προέρχεται απο το γυναικείο πληθυσμό, έχει λίγο απ'όλα. Λίγο εσωτερικό μισογυνισμό, αρκετή μισανδρία, ζήλια, κακία, συντηρητισμό. Κ αυτή η κριτική προκειμένου να αποκτήσει και μια επιστημονικοφανή υπόσταση, άρα να δείξει ότι έιναι σωστή και σοβαρή, ντύνεται με ψυχολογικές ερμηνείες επιπέδου κοσμπόλιταν. Ο άντρας, που για να θέλει μικρότερες γυναίκες,είναι προφανώς ανίκανος να συνάψει σχέσεις με συνομήλικες του γιατί νιώθει ανεπαρκής (να προτιμά, να περνά καλύτερα με μια νεότερη γυναίκα επειδή έχει αρετές που τον ελκύουν είναι αδύνατο!), η κοπέλα που εκ των προτέρων για να θέλει έναν άντρα μεγαλύτερο της, έχει θέματα με τον πατέρα της (το να την ελκύει η εμπειρία, η ασφάλεια, η σιγουριά επίσης αδύνατο) και το κερασάκι της τούρτας, ή άνιση σχέση!. Η σχέση καταδικάζεται γιατί λέει εμπεριέχει τον παράγοντα εξουσία (λες και δεν είναι όλες οι σχέσεις, όλες, ερωτικές, κοινωνικές, οικονομικές, φιλικές, κλπ με κάποιο τρόπο, σε κάποιο βαθμό, σχέσεις εξουσίας) που σε συνδυασμό με την μισανδρία, ο δυνάστης /εξουσιαστής/εκμεταλλευτής είναι εξ ορισμού ο άντρας. Την καταρρίπτει λαμπρά αυτή την θέση ο/η Vlix! Επίσης να γράψω ότι συμφωνώ με αυτά που γράφει ο/η De la net.Απλά είναι τα πράγματα, μια νεαρή κοπέλα ερωτεύτηκε έναν άντρα μεγαλύτερό της. Ένας μεγαλύτερος άντρας εντυπωσιάστηκε, μπορεί κ να ερωτεύτηκε δεν έχουμε την δική του μαρτυρία άρα δε μπορούμε να ξέρουμε, μια νεότερη γυναίκα.Το ότι η σχέση δε θα προχωρήσει ή είναι καταδικασμένη να τελειώσει λόγω διαφοράς ηλικίας (αυτό πάλι το συμπερασμα δε ξέρω που είναι γραμμένο) ούτε μειώνει την αξία της σχέσης, ούτε είναι λόγος για να μην υπάρξει εξ'αρχής. Κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο ότι μια σχέση θα διαρκέσει για πάντα. Τα υπόλοιπα είναι χυδαίες μικρότητες και αμπελοφιλοσοφίες καφετέριας.