Πάντως, γι αυτά περι Αριστοτέλη και...τσιφτετέλι, δέν έχει και άδικο ο Καβάκος. Τα λαϊκά εκφυλίστηκαν σε απλούς αμανέδες, τα ρεμπέτικα σε χασισοτράγουδα, τα δημοτικά τα παίζουν πιά όλα σε ρυθμούς τσιγγάνικου γάμου - ακόμα και το κρητικό δημοτικό τραγούδι κατάντησε να παίζεται σάν σκυλάδικο. Αυτό μάλλον εννοεί ο καλλιτέχνης βλέποντας γύρω του αυτήν την κατάντια και την εκφράζει με τον καθαρό και γενναίο και φωτεινό και άφοβα οξύ και βίαιο τρόπο ενός μεγάλου της τέχνης. Και τον ακούμε με προσοχή και σεβασμό - δέν σεβόμαστε μόνο το βιολί του, δέν βρίσκεται μόνο εκεί το φώς ενός καλλιτέχνη.
