Ασχέτως του τι λέει ο ουτιδανός Κυρίτσης και οι ομόσταβλόί του, ας καταλάβουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγαλη παρεξήγηση (τρόπος του λέγειν το μια): υπάρχουνε ελάχιστοι πραγματικά πλούσιοι (πλην εφοπλιστών που είναι όλοι εκτός)...Ο όποιος (τεχνητός) πλούτος όλα αυτά τα χρόνια μοιραζόταν από όλες τις κυβερνήσεις και με τις ευλογίες της "αριστεράς" σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μέσω υψηλών μισθών στο Δημόσιο, συντάξεων για βασιλιάδες, επιδοτήσεων, φακελλακίων και ενδημικής φοροδιαφυγής. Πράγματι τα φάγαμε όλοι μαζί ή τουλάχιστον τα 2/3...Αν δεν το καταλάβουμε αυτό δεν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης διότι το πρόβλημα μας είναι πρωτίστως πρόβλημα νοοτροπίας. Στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε αστική τάξη. Δεν υπάρχει κοινωνία αλλά ένα σύνολο από υπερτροφικα και αδηφάγα εγώ. Τώρα με αυτούς τους γελοιούς τύπους, όσοι σπούδασαν, δούλεψαν και πέτυχαν κάτι, αντιμετωπίζονται ως ο μεγάλος εχθρός. Οι αξύριστες γάμπες, οι τύποι των καταλήψεων, οι θέσει αγανακτισμένοι με όλα άεργοι, οι αμπελοφιλοσοφούντες των καφενείων μαζί με όσους ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια εις βάρος των άλλων από μαϊμουδιές βρήκαν τον νέο στόχο : όσους εχουν ακόμη μια δουλειά της προκοπής και βγάζουν πέντε φράγκα με τα οποία καλύπτουν πλείστες όσες υποχρεώσεις, ταίζοντας παράλληλα και αυτούς. Η ελληνική "αριστερά" προσπαθεί για άλλη μια φορά να διχάσει τη χώρα και όπως φαίνεται δυστυχώς τα καταφέρνει...