maria vechera και mia idea, ευχαριστώ για τις παραπομπές, πολύ ενδιαφέρον και διαφωτιστικό! Ο νομοθέτης φαίνεται πως έχει μεριμνήσει να υπάρχει δικαίωμα διατροφής σε γονείς (ή μεταξύ αδερφών κτλ). Δεν υπάρχει όμως ένα σκεπτικό που θα οδηγήσει ένα δικαστήριο να επιδικάσει διατροφή; Mia idea, όπως το διατύπωσες φαινόταν ότι είναι κάτι υποχρεωτικό ανεξάρτητα από συνθήκες. Κάτι που μου ακούγεται σαν "θα τον πληρώνεις γιατί σε γέννησε". Επισημαίνω τη διαφορά γιατί είναι άλλο να λέμε ότι ένα παιδί οφείλει να δίνει διατροφή στον γονιό του π.χ. λόγω αναπηρίας ή άλλων ειδικών συνθηκών, και άλλο ότι πρέπει να πληρώνει έναν (προβληματικό) γονιό που επιλέγει τον εύκολο δρομο, και εκβιάζει ψυχολογικά το παιδί του γιατί θεωρεί -ίσως- ότι το εισόδημα του παιδιού του τού ανήκει δικαιωματικά. Σε δεύτερο χρόνο, στην περίπτωση που περιγράφει η κοπέλα, όπως το καταλαβαίνω, το χρήμα αποκτά πολλές χρήσεις, γίνεται παροχή βοήθειας, μέσο πίεσης-άσκησης εξουσίας (με το πέπλο του "θα τον στρώσω" ναι- ευυμφωνώ μαζί σου σε αυτό)- αλλά κυρίως, γίνεται μέσο για να συνεχιστεί η εξαρτητική σχέση του παιδιού με τους γονείς του.