Τα πρακτικά στη Βουλή δεν τηρούνται για τον ιστορικό του μέλλοντος, τηρούνται για να αποδεικνύεται ότι τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία (σε περίπτωση αμφισβήτησης, που δεν ξέρω να έχει συμβεί ποτέ), και ως βοηθητικό μέσο για τον νομικό, μαζί με την αιτιολογική έκθεση, για να ερμηνεύσουμε τη βούληση του νομοθέτη σε περίπτωση που η διατύπωση του νόμου δεν είναι αρκετά σαφής. Που είναι και το συνηθέστερο. Ε, και σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν θέλουμε να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο ποιητής με το άρθρο τάδε, δεν χρειάζεται να διαβάζουμε τι είπε ο Άδωνις στον Καμμένο και τούμπαλιν. Τα πρακτικά στο δικαστήριο με το μαλλιοτράβηγμα των δικηγόρων που αναφέρθηκε είναι άλλο πράγμα, γιατί ο νόμος υποχρεώνει τον δικαστή να αναφέρει κάθε αξιόποινη πράξη που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της δίκης, οπότε τα πρακτικά θα του χρησίμευαν (του δικαστή) ως αποδεικτικό μέσο.