#1Το να αναρωτιέσαι κατά πόσο το μακιγιάζ είναι ψυχαναγκαστικό για την επιβεβαίωση και την επιθυμητότητα ή μη των γυναικών από τους άντρες είναι το ίδιο ψυχαναγκαστικό και καταπιεσμένο όσο κι αυτό που πιστεύεις γι'αυτό. ΔΕΝ περιστρέφεται η γυναίκα γύρω από την αποδοχή των αντρών, είτε αυτή ενέχει και την αποδοχή του μακιγιάζ τους ("τι γκομενάρα!") είτε την απόρριψή του ("πόσος στόκος στην μούρη!")Είναι απλά μια επιλογή. Μπορεί κάποια μέρα να φορέσει μια γυναίκα μακιγιάζ, μια άλλη μέρα να μην φορέσει μακιγιάζ. Μπορεί να βάψει τα χείλια της σαν την Πάμελα Άντερσον με σκουρότερο liner και nude κραγίον για να τα κάνει να μοιάζουν "τσ#μπουκόχειλα" ή να είναι μέσα στη μόδα/συρμό (διαλέξτε και πάρτε) ή μπορεί να τα βάψει σαν την γκέϊσα με μια ¨τελεία" κόκκινου χρώματος που είναι εμφανώς πολύ εντός του φυσικού της περιγράμματος...Το μακιγιάζ μπορεί να λειτουργεί ως στολή. Μπορεί να λειτουργεί ως καμουφλάζ. Μπορεί να λειτουργεί ως ανεβαστικό της διάθεσης. Ως σπάσιμο της ρουτίνας, παιχνίδι ρόλου. Κι ώς όλα αυτά μαζί. Το μακιγιάζ είναι παιχνίδι, είναι τέχνη, είναι η χρωματιστή διασκέδαση που έγινε εγκεκριμένη για τις γυναίκες (γιατί τον 18ο αιώνα, πχ. μια χαρά εγκεκριμένη ήταν και για τους άντρες). Στην μεγάλη και σεξιστική αυτή συζήτηση του μακιγιάζ (μιας κι είναι αγαπημένο πεδίο των μισογύνηδων για να μειώσουν τις γυναίκες) ξεχνάμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ενδεχομένως και να *χρειάζεται* κάποιος (άντρας/γυναίκα) το μακιγιάζ ώστε να μην τρομάζει τα μικρά παιδάκια στο δρόμο, τους υπαλλήλους στα γκισέ των υπηρεσιών κλπ, δηλαδή μπορεί να πρόκειται για θύματα εγκαυμάτων ή ατυχημάτων ή ασθενειών (βαριά κυστική ακμή, λεύκη...) ή εξωφρενικά εξόφθαλμα ακραίων επιλογών στην δερματοστιξία κλπ.πχ.https://www.youtube.com/watch?v=ngyHy2HPx3khttps://www.youtube.com/watch?v=yBKr4uxXRi0