Για να πιάσω ένα ένα τα θέματα:1. Ο κοινωνικός λειτουργός φυσικά και είναι ένα επάγγελμα που χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερο αλτρουισμό σε σχέση με άλλα, ωστόσο δεν παύει να είναι ένα επάγγελμα. Οι άνθρωποι που το ασκούν πρέπει με κάποιον τρόπο να ζήσουν, εφόσον ζούμε σε ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα στο οποίο ο καθένας είναι υποχρεωμένος να εξασφαλίζει μόνος του τα προς το ζην (το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με το σύστημα αυτό είναι άλλο θέμα).2. Οι άνεργοι δεν "έχουν" ελεύθερο χρόνο. Είναι αναγκασμένοι να τον βιώνουν μέχρι να ξαναβρούν δουλειά. Το να λες ότι θα έπρεπε να κάνουν κάτι αντί να κάθονται είναι άδικο, γιατί δεν ξέρεις πόσον χρόνο από την καθημερινότητά τους αφιερώνουν στην αναζήτηση εργασίας, ούτε την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκονται λόγω της ανεργίας, όπου προφανώς και έχουν τεράστιο άγχος για το μέλλον τους.3. Ναι, με χάλασε η ιδέα σου. Θεωρώ άδικο το γεγονός πως, με μεγάλη εξυπνάδα από την πλευρά της οικονομικής εξουσίας, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ενσωματώσει στον ψυχισμό του την ενοχή για το ότι δεν βοηθάει "εθελοντικά", τη στιγμή που θα μπορούσε να το κάνει επί πληρωμή, ώστε να αισθάνεται εξασφαλισμένος και να αφοσιώνεται με καλύτερη διάθεση σε ό,τι κάνει. Για ποιον ακριβώς λόγο να πάμε εμείς και να αναλάβουμε εθελοντικά το έργο που υποτίθεται ότι έχει αναλάβει η πολιτεία, αφού πληρώνουμε ήδη φόρους για αυτό; Ναι, είμαι υπέρ της βοήθειας στον συνάνθρωπο, όχι, όμως, δεν είμαι υπέρ του να επιτρέπουμε σε άλλους να μην εκπληρώνουν το έργο για το οποίο έχουν οριστεί. Θεωρώ πως ο εθελοντισμός και η φιλανθρωπία είναι δύο μεγάλες παγίδες στις οποίες πέφτει ο σύγχρονος άνθρωπος, καθώς μετακυλά την ευθύνη για την βοήθεια του συνανθρώπου πάνω του, ή πιστεύει πως κάνει κάτι ουσιαστικό για να τον βοηθήσει. Όμως, δεν κάνει κάτι ουσιαστικό, αντιθέτως διαιωνίζει την κατάσταση, επιτρέποντας στους υπεύθυνους να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Αντί να ζητάμε, π.χ., να δίνει το κάθε κράτος υποχρεωτικά ένα ποσό για να βοηθήσει τα παιδάκια στην Αφρική, ζητάμε να αγοράσει ο κόσμος μια χριστουγεννιάτικη κάρτα που θα φτάσει να καλύψει τις ανάγκες ενός απειροελάχιστου ποσοστού των παιδιών και αισθανόμαστε πως κάναμε και κάτι.Δεν ξέρω αν τα επιχειρήματά μου σου φαίνονται "λογικά και βάσιμα". Η πολιτική και οι πολιτικές απόψεις δεν είναι λογικές και βάσιμες, η πολιτική δεν είναι επιστήμη, είναι βίωμα και ο τρόπος που ο καθένας και η καθεμία επιλέγει να τη βιώσει επαφίεται αποκλειστικά και μόνο στη δική του/της θεώρηση για τον κόσμο και όχι σε λογική και επιστημονισμό.
