Ατόπημα No. 1:Ανεξάρτητα από το τι θεωρεί ο εκάστοτε παραβάτης, συλλαμβάνεται και κρίνεται με γνώμονα το κανονιστικό/νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την κοινωνία στην οποία παρανόμησε. Με άλλα λόγια, είναι ολότελα αδιάφορο τι νομίζει ο καθένας περί πολέμου, ζούγκλας και τα λοιπά γραφικά, αλλά τι ο νομοθέτης και το πρωτόκολλο λένε σε κάθε περίπτωση. Κι ως έχει, οι αστυνομικοί είναι επίσης υπόλογοι για την παράβαση καθήκοντος.Ατόπημα Νο. 2:Δεν υπάρχει κατανόηση αναφορικά με την πιθανότητα να τους έδειραν μετά την σύλληψη. Παράβαση υπάρχει και μόνο. Αν εσύ επιθυμείς μία αστυνομία που εκτονώνει δικά της και δικά σου κόμπλεξ, μικρότητες και παθογένειες, τότε, λυπάμαι, αλλά ο θεσμοθετημένος ρόλος της δεν σε επικυρώνει. Έγιναν όλοι Τιμωροί, Dirty Harry και Judge Dredd εκ του ασφαλούς.Ατόπημα Νο. 3:Η καραμελίτσα περί "προοδευτικότητας" κακώς πιπιλάται. Δεν υπάρχει τίποτα προοδοευτικό στην απαίτηση να εφαρμόζονται οι νόμοι ένθεν κακείθεν, να λαμβάνονται υπόψη τα δικαιώματα οποιουδήποτε, να τηρούνται οι συνθήκες και να απολαμβάνουν άπαντες μια δίκαιη δίκη. Αυτονόητα είναι όλα αυτά, αλλά κάποιος μικρόνοος που δεν έχει συνηθήσει στα προφανή, λογικό είναι να τα αντιμετωπίζει ως υπερβολικές ευαισθησίες. Μπορούμε πάντα να γυρίσουμε στον κώδικα του Χαμουραμπί και σε ποιο πρωτόγονες μορφές δίκαιου, για να νιώθετε σαν στο σπίτι σας, αλλά φοβάμαι πως συνιστά ομολογία αθλιότητας. Από την άλλη περισσεύει η υποκρισία...μας χαλάει η βία, κάνει τζιζ, αλλά την αγκαλιάζουμε όταν προηγείται ο επιθετικός προσδιορισμός "αστυνομική". Φαρισαϊσμός του χειρίστου είδους.Ατόπημα Νο. 4:Αυθαίρετα ταυτίζεις το συνομιλητή σου με έναν χώρο στον οποίο πιθανότατα να μην εντάσσεται, αποδίδοντάς του και το στίγμα του εναγκαλισμού της βίας που προέρχεται από άλλους χώρους. θεωρείς πως Βιάζεσαι, σκοντάφτεις, τρως τα μούτρα σου εν προκειμένω. Έχω καταγράψει την απόλυτη κι ακραία αποστροφή μου απέναντι στα φαινόμενα Marfin κι ευελπιστώ να συλληφθούν οι ένοχοι και να τύχουν όσων αξιολογεί ο νόμος. Μόνο που δεν συμψηφίζω. Η εκάστοτε ιστορία έχει αυθύπαρκτη υπόσταση και δεν χρειάζεται καν να συμπλέκεται με κάποια άλλη. Η δολοφονική ενέργεια των μεν ή η εν γένει παραβατική τους δράση, δεν δύναται να δικαιολογήσει οποιονδήποτε εκπρόσωπο του νόμου να υπερβεί τα εσκαμμένα, να κάνει κατάχρηση καθήκοντος και να γίνει δήμιος ο ίδιος. Η διάκριση των εξουσιών είναι σαφής ή θα έπρεπε να είναι.
