Αγαπητέ κύριε Βαρουφάκη,Με όλο τον σεβασμό που τρέφω για σας και το έργο σας - συγγραφικό και διδακτικό - επιτρέψτε μου να πω ότι στο συγκεκριμένο άρθρο συγκρίνετε τα ασύγκριτα: την καθαρίστρια με την διευθύντρια. Και τη μεν καθαρίστρια τη γνωρίζετε προσωπικά, οπότε μπορείτε να έχετε άποψη, τη διευθύντρια όμως μάλλον όχι ή όχι τόσο καλά.Επιτρέψτε μου να πω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και τελικά κυνικά: η κα Καφέτση είχε γνωριμίες με τις τότε κυβερνήσεις και πέτυχε - χωρίς προκήρυξη της θέσης - να τοποθετηθεί διευθύντρια ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης υπό ίδρυση. Σ' αυτά τα χρόνια όντως αγωνίστηκε για την ίδρυση του μουσείου, αλλά γι' αυτόν λόγο δεν τοποθετήθηκε; Αυτή δεν ήταν η δουλειά που ανέλαβε; Γι' αυτό δεν αναβαθμίστηκε από απλή επιμελήτρια της ΕΠΜΑΣ; Μετά από 15 και πλέον χρόνια η κα Καφέτση προφανώς δεν διαθέτει τις ίδιες πολιτικές γνωριμίες ή οι γνωριμίες της δεν έχουν πια την ίδια ισχύ και απομακρύνθηκε από το μουσείο. Φυτευτή μπήκε και σε μια νύχτα ξηλώθηκε. Ίσως λοιπόν έχει νόημα αντί να ελεεινολογείτε τη σημερινή ελληνική πολιτεία - που έβγαλε μια φυτευτή διευθύντρια κι έβαλε μιαν άλλη, επίσης φυτευτή, χωρίς προκήρυξη της θέσης - να επισημάνετε την ανάγκη ανοιχτών προκηρύξεων για παρόμοιες θέσεις, ώστε να περιοριστεί όσο γίνεται το σούρτα φέρτα στα εκάστοτε πολιτικά και επιχειρηματικά γραφεία. Ίσως τότε δείτε και αντιδράσεις από τους εργαζομένους που απαθείς βλέπουν το πήγαιν' έλα των διευθυντών και τα παιχνίδια εξουσίας μέσα στα μουσεία.