Παρακάμπτουμε την κλασσική εσωτερική αντίφαση του αναρχό/ελευθεριάζοντος χώρου (ανακριτής που απαγορεύει σε φυλακισμένο να παρακολουθεί τα μαθήματα του είναι κακός ουυυυύ / πέντε μπαχαλάκηδες που απαγορεύουν σε όλους τους μη φυλακισμένους φοιτητές να παρακολουθούν τα δικά τους μαθήματα είναι προοδευτικό) H ουσία όμως παραμένει ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί: τρομοκράτης συλλαμβάνεται, δηλώνει αμετανόητος, μισεί το "σύστημα", έπειτα τα βρίσκει σκούρα στην φυλακή (όποιος έχει μπει έστω και για λίγο καταλαβαίνει το γιατί) και χρησιμοποιεί κάθε χαραμάδα του σωφρονιστικού συστήματος για να την κάνει απο’κει μέσα και να συνεχίσει να... κάνει απλώς ληστείες και να απαγάγει ομήρους (που όμως πάντα θα τους "σέβεται" χαχαχα).Και ξέρει καλά οτι στην προσπάθειά του αυτή μπορει να χρησμιμοποιήσει την αλληλεγγλυη διάφορων δικηγόρων, δημοσιογράφων ενίοτε και πολίτικων που λόγω δικών τους ενοχών/αποθυμένων αρέσκονται να παίζουν το ποιος-τον-έχει-μεγαλύτερο-τον-ουμανισμό-τουαυτά.....