Όντως εγώ μένω Προμηθεως και Πατμου.Τότε όλοι οι δημοσιογράφοι είχαν αραξει στη πολυκατοικία μου κάτω. Ή μητέρα μου γνωστή φιλάνθρωπος κατέβαζε καφέδες και νερά. Σκηνικό αμερικανικής ταινίας είχαμε γινει Ειδικά το απόγευμα του "ντου" της αστυνομίας, δεν το συζητώ. Ελικόπτερα,κορδελες,περιπολικα,Ζηταδες, ειδικοί φρουροί, κάμερες, τηλεοπτικά παράθυρα. Ολα είχαν γίνει τόσο γρήγορα και ξαφνικά η μικρή μας γειτονιά είχε το επίκεντρο όλου του κόσμου. Μέχρι και το CNN είχε βγάλει live. Πάντως όπως και να εχει,οσο άσχημη και να είναι ΔΕΝ την αλλάξω με ΤΙΠΟΤΑ. Πάντα ήθελα να ζω σ ένα σκηνικό νεουρκεζικης γειτονιάς, περασμένης δεκαετιας. Ανάμεσα σε μετανάστες, με τα μαγαζιά τους γεμάτα από δικά τους προϊόντα. Τα αφρικανικά κομμωτήρια και τ'αραβηκα μπαρμπεραδικα. Τις μυρωδιές από τα φαγια τους. Τις φωνές από το απέναντι διαμέρισμα Γεωργιανών και τις απίστευτες μουσικαρες από τα υπόγεια σπιτάκια Νιγηριανων. Επίσης μην ξεχάσουμε και το μεγάλο πάρκο της Φύτευτης, το μεγαλύτερο meeting point όλης της tribal gathering κοινότητας των Πατησίων.Απιστευτες στιγμές, μυρωδιές, αισθήσεις αλλά και παραισθήσεις. Αγαπώ την Κολιατσου, αγαπω τα Πατήσια αλλά πιο πολύ αγαπώ τους ανθρώπους της. Όλα αυτά με κάνανε αυτό που είμαι τώρα.