"Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στις απόψεις ή στην προοπτική του κόσμου"«Αντικειμενική υποκειμενικότητα» [?!] υπάρχει μόνο στο στενό κι απαίδευτο μυαλό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για αντικειμενική θεώρηση αν καταφέρουμε να ορίσουμε το πλαίσιο της συζήτησής μας. Έτσι, αν θεωρήσουμε πως η έκθεση του ατόμου σε κίνδυνο είναι κοινωνικά κατακριτέα, το να μιλάμε για συνειδητή και ελεύθερη βούληση όσον αφορά πράξεις που καταπατούν το δικαίωμα του άλλου στη ζωή και στην υγεία, είναι οξύμωρο. Η δε «ωριμότητα» των πράξεών τους είναι σαν την άγουρη ντομάτα. Σε κάποιους αρέσει [οι Ιταλοί τρελαίνονται για την πράσινη ντοματούλα, πχ], σε άλλους καθόλου. Δεν θα επεκταθώ.Ο συντηρητισμός μου στον οποίο αναφέρεσαι, απέχει μακράν απ΄αυτό που λέω. Ας το εκφράσω αλά Παπάζογλου "όλα γύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν". Κι αν ακούγεται πολύ ποιητικό - που δεν είναι – ας προσγειωθούμε: αυτός που έχει τη δύναμη είναι αυτός που έχει το χρήμα σε μια κοινωνία που θέτει το χρήμα ως στόχο/σκαλοπάτι προς την απόκτηση δύναμης και μετά εξουσίας. [πόση θεωρητικολογία για να πεις αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας και πάνω στο πετσί μας]. Μη ξεχνάς, πως αυτό ακριβώς το χρήμα που λες ότι δεν κινεί τον κόσμο, είναι αυτό που θα φροντίσει για τη μειωμένη ποινή όσων μπορούν να ακριβοπληρώσουν έναν καλό δικηγόρο. Money talks, bullshit walks ακόμα, λοιπόν, και στην περίπτωση των αφελών παιδιών.. Τί ειρωνία, ε; Τα τέσσερα παιδιά -στα μάτια μου παιδιά είναι ακόμα- έκαναν μεγάλο λάθος και ειλικρινά πιστεύω ότι δεν έπραξαν συνειδητά και βάσει ελεύθερης βούλησης. Μιλούν την ξύλινη γλώσσα της πλύσης εγκεφάλου. Για να κλείνω: θες να κάνεις τον κόσμο καλύτερο; Άντε, κάνε μια προσπάθεια. Κι αν θες να γίνεις επαναστάτης τουλάχιστον μη γίνεσαι φερέφωνο αχώνευτων ιδεολογιών. [αχώνευτων με την έννοια ότι δεν τις έχει χωνέψει ακόμα, είσαι πολύ μικρός στην ηλικία για να ξέρεις τι σημαίνει αναρχία].Τέλος, δεν τρέφω καμία φιλική διάθεση απέναντι σε άτομα/ομάδες/οργανισμούς που με εμφανή ή συγκεκαλυμμένη βία, συνειδητά ή από βλακεία βλάπτουν τους γύρω τους. Συνήθως μιλούν για κάποια ουτοπία, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι κάθε ιδανικός κόσμος ενέχει κι έναν δυστοπικό. Αυτά και buenas tardes