Η διάγνωση δυσφορίας φύλου σε τόσο τρυφερές ηλικίες είναι μια πολύ αμφιλεγόμενη ιστορία. Καταρχάς οι τρανς ακτιβιστές είναι κατά οποιασδήποτε ψυχιατρικής διάγνωσης καθώς θεωρούν ότι αυτή τους στιγματίζει ως "ψυχοπαθείς" και δίνει τον έλεγχο της ζωής τους σε κάποιους "ιθύνοντες". Αίτημά τους πλέον είναι η αλλαγή φύλου με απλή δήλωση στο ληξιαρχείο. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι τι μπορεί να συμβεί όταν επεκτείνουμε αυτές τις λογικές του απόλυτου υποκειμενισμού σε νήπια και βρέφη.Από τη βιβλιογραφία δεν λείπουν περιπτώσεις ανθρώπων που συμφιλιώθηκαν με το βιολογικό τους φύλο μετά την έλευση της εφηβείας ενώ έως τότε ταυτίζονταν ψυχολογικά με το αντίθετο φύλο. Γι'αυτό και η διάγνωση σε τόσο νεαρή ηλικία μπορεί να είναι παρακινδυνευμένη, ειδικά αν συνοδεύεται από παρότρυνση για λήψη χημικών ουσιών που εμποδίζουν τη διαδικασία της ήβης ώστε το άτομο να παραμείνει στην παιδική ηλικία και να γίνει πιο εύκολος και λιγότερο "ορατός" ο επαναπροσδιορισμός φύλου μέσω εγχείρισης όταν ενηλικιωθεί. Γενικώς σε περιπτώσεις τέτοιων παιδιών, τόσο η απόλυτη καταπίεση όσο και η απόλυτη χειραφέτηση μπορεί να έχουν συνέπειες που είναι δύσκολο να τις προβλέψει κανείς. Και σίγουρα δεν ενδείκνυται καθόλου να χρησιμοποιούνται δημόσια ως "παράσημα" για να αποδεικνύουν πόσο ανοιχτόμυαλοι και στοργικοί είναι οι γονείς τους...