Το χαρακτηριστικό της αντιπαράθεσης είναι πως ο Θεοδωρόπουλος μιλάει σε Μία γλώσσα (ύφος) ενώ ο Κιμούλης σε Δύο.Του Κιμούλη οι γλώσσες τον πνίγουν γιατί καμιά δεν είναι πηγαία ενώ τον Θεοδωρόπουλο τον σώζει γιατί είναι η δικιά του.Παρ΄ όλα αυτά διακρίνω την Σημασία της Γκόμενας στην Σκέψη του καθένα ξεχωριστά..σαν η αναφορά και μόνο σ΄αυτήν ...να δικαιώνει την υπερπροσπάθεια που χαρακτηρίζει αμφότερα τα μέρη.και την Σημασία την Πόλωσης στην κριτική των σχολιαστών....πάντα (ή σχεδόν πάντα) πρέπει κάποιος να Θριαμβεύει κ να Κατατροπώνει τον αντίπαλο του...έτσι ρε παιδί μου για να πάμε με το μέρος του και να νοιώσουμε νικητές, παίρνοντας το μέρος ...............είτε του Νταλάρα είτε της Ντομάτας.