Επικαιροποιώ ένα σύντομο ανέκδοτο, με αφορμή τα φιλικά προς το καθεστώς της Β. Κορέας παραπάνω σχόλια : Δυο διπλωμάτες, ο ένας Έλληνας και ο άλλος Β. Κορεάτης, στο πλαίσιο μιας συνάντησης, μιλούσαν για τα υπέρ του Δημοκρατικού και του Δικτατορικού πολιτεύματος.-Που λες φίλε μου Τσανγκ, είπε ο Έλληνας διπλωμάτης στον ομόλογο του, μπορεί τα πράγματα τώρα στην Ελλάδα να είναι αρκετά άσχημα, αλλά εγώ μπορώ να πάω έξω από Μέγαρο Μάξιμου και να φωνάξω «Δε τον γουστάρω τον Σαμαρά!» και να μην κινδυνέψω με εκτέλεση. -Ε, και εγώ, του απαντάει ο Βορειοκορεάτης, μπορώ να πάω έξω από το Παλάτι του Ήλιου και να φωνάξω «Δε τον γουστάρω τον Σαμαρά!» και να μην κινδυνέψω με εκτέλεση.Μια που αναφέρθηκε και η δημοκρατία στην Αμερική, να πούμε ότι οι σπόνσορες των κομμάτων υποχρεούνται από τον νόμο να δηλώσουν το όνομα τους και το ακριβές ποσό με το οποίο χρηματοδοτούν τους υποψηφίους. Μακάρι αυτό το νομοθετικό πλαίσιο να είχε εφαρμοστεί και στη χώρα μας, ώστε να ξέρουμε ποιοι είναι πίσω από τα νέα και παλιά κόμματα, τι σκοπούς εξυπηρετούν και ποια τα συμφέροντα τους.Η Δημοκρατία, από ελλιπής ή δυσλειτουργική, πάντα έχει περιθώριο να γίνει καλύτερη, δικαιότερη, προοδευτικότερη. Ένα δικτατορικό καθεστώς, την μόνη βελτίωση που μπορεί να έχει, είναι να μάθει να εξοντώνει τους διαφωνούντες προς το καθεστώς, διακριτικότερα.