Ο αγωνιστής κύριος Μαζιώτης επικαλείται τους νόμους (όταν πλήττονται τα δικαιώματά του) ενώ ο ίδιος τους καταστρατηγεί. Να σημειώσω: Οι νόμοι ισχύουν πράγματι για κάθε κρατούμενο. Αλλά ο μέσος ληστής πχ. παραδέχεται ότι λήστεψε γνωρίζοντας ότι παρανομεί, και ελπίζοντας φυσικά να διαφύγει. Γνωρίζει ότι υπάρχουν νόμοι, αλλά ελπίζει να τους παρακάμψει. Ο κ. Μαζιώτης μας λέει ότι ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ αυτούς τους νόμους, ότι είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του να τους παραβιάζει, ότι ΔΕΝ είναι απλός ληστής (ο απλός ληστής ποτέ δε λέει "μα γιατί με πιάνετε; είναι δικαίωμά μου να κλέβω!")... Ε λοιπόν ΑΥΤΟΣ δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται τους νόμους. Ο δικηγόρος του ναι, αυτός όχι. Το δέχομαι ως γραμμή υπεράσπισης αλλά όχι ως προσωπική του ρητορική.Επίσης μάλλον δεν έχετε προσέξει αρκετά. Όλοι όσοι καταδικάζουμε την αξίωση του Μαζιώτη να πυροβολεί αστυνομικούς "γιατί είναι σκυλιά του συστήματος", καταδικάζουμε εξίσου (και παραπάνω) όσους πυροβολούν μετανάστες "γιατί βρωμίζουν τον τόπο". Κι αυτό δε μας κάνει -πώς το είπατε;- "ρομαντιστές"...